'ਲੋਕ'ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਦੇ ਅਨਪੜ੍ਹ, ਗੰਵਾਰ, ਅਸਭਿਅਕ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਅੱਜ ਇਹ ਧਾਰਣਾ ਬਦਲ ਗਈ ਹੈ। ਲੋਕਧਾਰਾ ਸ਼ਾਸਤਰੀਆਂ ਅਨੁਸਾਰ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਨਾਲ਼ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਲੋਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਅੰਤਰਗਤ ਨਸਲ, ਧਰਮ ਜਾਤ, ਕਿੱਤਾ ਆਦਿ ਨਾਲ਼ ਜੁੜੇ ਸਮੂਹ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਮੂਹ ਅਨਪੜ੍ਹ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਵੀ। ਇਹ ਪੇਂਡੂ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਸ਼ਹਿਰੀ ਵੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਹ ਭੂਤਕਾਲੀ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਵੀ। ਸਮੁੱਚੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਨਾਲ ਹਰ ਵਰਗ, ਹਰ ਧਰਮ, ਜਾਤ ਦੇ ਲੋਕ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਲੋਕਧਾਰਾ ਨਾਲ਼ ਵੀ ਇਹ ਸਾਰੇ ਸਮੂਹ ਜੁੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਲੋਕ ਗੀਤ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਏਕ ਮੁੱਖ ਅੰਗ ਹੈ। ਇਹ ਗੀਤ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਗੂੜੇ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਲੋਕ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵਿਭਿੰਨ ਪਹਿਲੂਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖਤਵ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਬਿਆਨਕਾਰੀ ਵਾਰਤਾ, ਸੁਣੀ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਕਿੱਸੇ, ਸੰਨਿਆਸੀ ਕਵਿਤਾ ਆਦਿ ਹਨ। ਲੋਕ ਕਾਵਿ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖਾਣ ਪੀਣ, ਪਹਿਨਣ, ਸਦਾਚਾਰ, ਟੈਬੂ, ਟੋਟਮ, ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ, ਰਾਜਨੀਤੀ, ਦਰਸ਼ਨ ਭਾਵ ਕਿ ਹਰ ਉਹ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਰਜਣਾ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਅੰਗ ਹੈ। ਲੋਕ ਗੀਤ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਗਲਬਾਤ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਿਕ, ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਟੱਪੇ, ਮਾਹੀਏ, ਸਿੱਠਣੀਆਂ, ਬੋਲੀਆਂ ਅਤੇ ਵੇਖੋ-ਵੱਖ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜਾਈ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣਾਂ: "ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਪੈਂਡ ਬੋਲੀਆਂ, ਚੋਰ ਲੂਟ ਕੇ ਡੁਰੀਆਂ" - ਇਹ ਲੋਕ ਗੀਤ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸਮੇਟ ਦੀ ਰੀਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। "ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਯਾਰੀ, ਮੋਹੇ ਵਰਗੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ" - ਇਹ ਲੋਕ ਗੀਤ ਦੋਸਤੀ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਦੀ ਮਿਠਾਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ਂਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। "ਕੀਸਾਨੀ ਬਿੱਲਾਂ ਵਿਰੋਧੀ, ਦੋ ਕਿਲੇ ਤੋਂ ਹੋਈ ਜੰਗ" - ਇਹ ਲੋਕ ਗੀਤ ਕਿਸਾਨ ਆੰਦੋਲਨ ਅਤੇ ਮੁੱਦੇ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਹਨ। ਲੋਕ ਗੀਤ ਪੰਜਾਬੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਅਨਮੋਲ ਹਿੱਸਾ ਹਨ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਕਲਾ ਅਤੇ ਵਿਰਸੇ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਸੰਗੀਤ, ਬੋਲ, ਤਾਲ, ਅਤੇ ਭਾਵਾਂ ਦੇ ਮੇਲ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਗੀਤ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਅਮੀਰ ਤੇ ਸਦੀਵੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਾਉਂਦੇ ਹਨ।

'ਲੋਕ/People' is a word that has been used in various ways in the past, often to refer to illiterate, uneducated, and uncultured people. However, this perception has changed today. According to folklore experts, the term 'lok' is used to refer to a group of people associated with a particular language. This group includes people from different generations, religions, castes, and occupations. It includes both illiterate and educated individuals. It can be rural, urban, ancient, or contemporary. Just as people from different backgrounds and religions are associated with a language, similarly, with folk culture, all these groups are connected. In Punjabi folk music, which is a significant part of Punjabi culture, Lok Geet plays a vital role. These songs showcase the essence of Punjabi culture and highlight various aspects of rural life. The significant themes in these songs include storytelling, folktales, and poetic verses. Folk songs encompass the eating and drinking habits, clothing, customs, traditions, jewelry, love, politics, and spiritual experiences, which are all part of the cultural fabric. Lok Geet becomes a topic of discussion within Punjabi culture and is popular among families, communities, and weddings. It brings together various genres of songs such as 'Tappe,' 'Mahiye,' 'Sithniaan,' 'Boliyan,' and a wide range of vocal expressions. For example, the song "Kudiyan Ne Paind Boliyan, Chor Loot Ke Duriyan" depicts the traditional way of celebrating weddings. Another song, "Keeti Jaandi Yaari, Mohe Varge Jaande Ne," celebrates the sweetness of friendship and relationships. "Kisaani Billan Virodhi, Do Kile Ton Hoyi Jung" is a folk song that acts as a promoter of the farmer's movement and significant issues. Punjabi Lok Geet is an invaluable part of Punjabi heritage, which shares Punjabi art and traditions. These songs create a powerful impact through the combination of music, lyrics, rhythm, and emotions. Punjabi Lok Geet showcases the rich and centuries-old heritage of Punjab.

ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਸਰਵੋਤਮ ਸਾਜ਼ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਬਣਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਸਾਜ਼ ਹਨ,ਇਸ ਕੁਦਰਤੀ ਸਾਜ਼ ਦੀ ਨਕਲ ਹਨ।ਇਹ ਸਾਜ਼ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਇਹ ਸਾਜ਼ ਹੈ,ਸਾਹ ਪ੍ਰਣਾਲੀ,ਨਾਦ ਪੱਤੀਆਂ ਸਮੇਤ ਮੂੰਹ ਅਤੇ ਨੱਕ ਖੋਲ੍ਹ।ਫੇਫੜਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਸਾਹ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਰੌਂ ਨਾਲ ਨਾਦ ਪੱਤੀਆਂ ਕੰਬਦੀਆਂ ਹਨ।ਇਸ ਕਾਂਬੇ ਨਾਲ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਸਵਰ ਉਚਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਮੂੰਹ ਅਤੇ ਨੱਕ ਦਾ ਖੋਲ੍ਹ ਰੈਜ਼ੋਨੇਟਰ ਹਨ।ਇੱਥੇ ਹੀ ਸਾਹ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਰੌਂ ਨੂੰ ਕੱਟ ਕੇ ਤਾਲ ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਵਿਅੰਜਨ ਉਚਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਸਾਜ਼ ਤਿੰਨ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕੳਦਾ ਹੈ।ਹਵਾ ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਵਾਲਾ,ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਸਰੀ ਵੱਜਦੀ ਹੈ,ਮਨੁੱਖ ਸੀਟੀ ਮਾਰਦਾ ਹੈ।ਤੂੰਬੇ ਦੀ ਤਾਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਥਰਥਰਾਉਣ ਵਾਲਾ,ਨਾਦ ਪੱਤੀਆਂ ਥਰਥਰਾਉਦੀਆਂ ਹਨ।ਢੋਲਕ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੱਜਣ ਵਾਲਾ, ਵਿਅੰਜਨ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਚਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਲੋਕ ਸਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰ ਵੰਨਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।

1. ਸਾਹ ਜਾਂ ਹਵਾ ਨਾਲ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਾਜ਼ - ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਅਲਗੋਜ਼ੇ,ਬੰਸਰੀ,ਬੀਨ ਅਤੇ ਹਰਮੋਨੀਅਮ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮਨੁੱਖੀ ਸਾਜ਼ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦੋ ਪੱਤੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲੀ ਬਰੀਕ ਆਵਾਜ਼ ਰੈਜ਼ੋਨੇਟਰ ਰਾਹੀਂ ਗੁਜਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਰੈਜ਼ੋਨੇਟਰ ਸਾਜ਼ ਦੇ ਉਸ ਭਾਗ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜਿਹੜਾ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਗੜਘਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਦਕੇ ਹੀ ਆਵਾਣ ਗੜਕੇ ਵਾਲੀ ਬਣਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਉੱਚੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਰੈਜ਼ੋਨੇਟਰ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਬੰਦ ਕਰਨ ਜਾਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ਨਾਲ ਇਸ ਅਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਸੁਰ-ਪ੍ਰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਬੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਜ਼ ਲੈ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਸਿਰ ਸਾਜ਼ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
2. ਤਾਰ ਜਾਂ ਤੁਣਤੁਣੀ ਵਾਲੇ ਸਾਜ਼ - ਇਸ ਵਿੱਚ ਤੂੰਬਾ,ਸਾਰੰਗੀ,ਦੋ-ਤਾਰਾਂ,ਬੁੱਗਤੂ,ਬੈਂਜੋ ਅਤੇ ਰਬਾਬ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਤੂੰਬੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਰੀਕ ਧਾਤੀ ਤਾਰ ਦੀ ਕੰਬਣੀ,ਕੱਦੂ ਦੇ ਬਣਾਏ ਰੈਜ਼ੋਨੇਟਰ ਦੁਆਰਾ ਸੰਚਾਲਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਰੈਜ਼ੋਨੇਟਰ ਉਪਰੋਂ ਬਾਰੀਕ ਚਮੜੀ ਨਾਲ ਕੱਜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਸਾਰੰਗੀ ਅਤੇ ਸਿਤਾਰ ਦਾ ਰੈਜ਼ੋਨੇਟਰ ਲੱਕੜ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਇਹ ਸਾਜ਼ ਵੀ ਲੈ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੱਤ ਸਾਜ਼ ਜਾਂ ਤੰਤੀ ਸਾਜ਼ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
3. ਚਮੜੇ ਨਾਲ ਕੱਜ ਕੇ ਬਣਾਏ ਸਾਜ਼ - ਇਹਨਾਂ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦਾ ਰੈਜ਼ੋਨੇਟਰ ਇੱਕ ਪਾਸਿਓਜਾਂ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸਿਓ ਬਰੀਕ ਖੱਲਨਾਲ ਕੱਜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਇਹ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਤਨ ਵੰਨਗੀ ਹੈ।ਸ਼ਾਇਦ ਅਜੇਹੇ ਸਾਜ਼ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਜੀਵਨ ਵੇਲੇ ਹੀ ਬਣਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸਨ।ਇਹਨਾਂ ਸਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਢੋਲ,ਢੋਲਕੀ,ਨਗਾਰਾ,ਢੱਡ,ਡਮਰੂ ਆਦਿ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਇਹਨਾਂ ਸਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਬਰੀਕ ਖੱਲ ਦੀ ਥਰਥਰਾਹਟ ਲੱਕੜ ਜਾਂ ਧਾਤ ਦੇ ਰੈਜ਼ੋਨੇਟਰ ਦੁਆਰਾ ਗੜਘਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਇਸ ਵੰਨਗੀ ਨੂੰ ਅਵਨੱਧ ਜਾਂ ਵਿੱਤਤ ਸਾਜ਼ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
4. ਟਕਰਾਉ ਨਾਲ ਆਵਾਜ਼ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਾਜ਼ - ਇਹਨਾਂ ਸਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋ ਵਸਤੂਆਂ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਟਕਰਾ ਕੇ ਆਵਾਜ਼ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।ਇਸ ਤੱਕਰ ਨੂੰ ਲੈ ਮਈ ਬਣਾ ਕੇ ਤਾਲ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਇਹਨਾਂ ਸਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਟੋ,ਸੱਪ,ਖੜਤਾਲ,ਘੜਾ ਆਦਿ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਇਸ ਵੰਨਗੀ ਨੂੰ ਘਣ ਸਾਜ਼ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

Nature has created the most supreme instrument within humans. All other instruments in the world are imitations of this natural instrument. It is used for the creation of language. This instrument consists of the vocal system, including the mouth and nose. The exhaling of breath from the lungs produces sound, which resonates through the vocal cords in the throat. The resonance of sound is shaped by the opening and closing of the mouth and nose. The vocal cords act as the resonator. Through this process, the articulation of sounds occurs. The opening and closing of the mouth serve as the foundation for pronouncing consonant sounds. In this way, the human instrument performs three functions. It can produce sound by blowing air, like a flute. It can vibrate like the strings of a tanpura. It can produce sound by striking, like a drum. In this manner, we can categorize folk instruments into four types.
1. Saah or wind instruments - These include flutes, bansuris, been, and harmoniums. They operate by blowing air into them, causing a thin reed or resonator to vibrate and produce sound. This resonator amplifies the sound created.
2. Taar or string instruments - These include tanpuras, sarangis, sitars, sarods, veenas, and rababs. Tanpura has a resonator made of a dried gourd that resonates the sound produced by plucking a thin metal string. Sarangis and sitars have wooden resonators that amplify the vibration of the strings. These instruments also provide the sound.
3. Chamre or leather-based instruments - These are the oldest instruments, possibly created during the hunting era. They include dhols, dholaks, nagaras, dhads, and damrus. The resonator in these instruments is made of wood or stretched leather. They provide the sound.
4. Takrao or percussion instruments - These instruments produce sound through the collision of two objects. This collision creates rhythmic patterns and is used to create beats. Instruments such as cymbals, clappers, castanets, and bells can be included in this category. These instruments create sound through collisions or impact.

ਲੋਕ-ਨਾਚ ਅਸਲ ਮਾਅਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਕਲਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਜੇਕਰ ਅੰਗ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਅੱਤਕਥਨੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਲੋਕ-ਨਾਚ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਹੀ ਨਹੀ ਹੁੰਦੇ, ਬਲਕਿ ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ, ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵੰਨਗੀਆਂ, ਖੁਸ਼ੀਆਂ-ਖੇੜਿਆਂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਅੰਦਰਲੀਆਂ ਖੁਸ਼ਨੁਮਾ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਸਾਧਨ ਵੀ ਹਨ। ਡਾ. ਵਣਜਾਰਾ ਬੇਦੀ ਅਨੁਸਾਰ “ਲੋਕ ਨਾਚ ਜਾਤੀ ਦੇ ਤਹਿਤ ਤੇ ਸਮੂਹਿਕ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦਾ ਅੰਗਾਂ ਦੇ ਤਾਲ ਬੱਧ ਲਹਿਰਾਓ ਤੇ ਹਾਵਾਂ ਭਾਵਾਂ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਗਟਾਓ ਹੈ।” ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

"Lok-Nach / Folk Dance" is a form of folk art that holds true cultural significance. If it is embraced as an integral part of human life, there will be no misrepresentation in it. Lok-Nach is not just a means of entertainment or Dance in society, but it also serves as a medium to showcase social values, traditions, celebrations, and inner emotions of individuals. According to Dr. Vanjara Bedi, "Lok-Nach, under the umbrella of a community, rhythmically expresses collective emotions and conveys sentiments through gestures and expressions. Read More

ਕਿੱਸਾ ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਅਮਰ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜਨ ਜੀਵਨ ਦੀ ਝਲਕ ਸਾਫ਼ ਦਿਸ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਲੋਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਦਮਾਨ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪ੍ਰੀਤ ਕਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਥਾਨਕ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰੀਤ ਕਥਾਵਾਂ ਰੋਡਾ ਜਲਾਲੀ, ਸੋਹਣਾ ਜ਼ੈਲੀ, ਕਾਕਾ ਪਰਤਾਪੀ ਅਤੇ ਇੰਦਰ ਬੇਗੋ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਮਾਨਸ ਦੀਆਂ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰੀਆਂ ਪ੍ਰੀਤਾਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਨੇਕਾਂ ਲੋਕ ਕਵੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਂਭਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਮੱਧ-ਕਾਲੀਨ ਕਾਲ ਦੀਆਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁਹੱਬਤੀ ਰੂਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਬੜੀ ਬਹਾਦਰੀ ਨਾਲ ਟਾਕਰਾ ਕੀਤਾ ਹੈ-ਨਾ ਕੋਈ ਧਰਮ, ਨਾ ਜਾਤ, ਨਾ ਗੋਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਨੂੰ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਮਾਜੀ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਤੋੜ ਨਿਭਾਇਆ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਤੌਰ `ਤੇ ਸਖ਼ਸ਼ੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲੜ ਕੇ ਇਤਿਹਾਸ ਸਿਰਜਿਆ ਹੈ। ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਵਜੋਂ ਨਿਭਾਏ ਇਤਿਹਾਸਕ ਰੋਲ ਕਰਕੇ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਲੋਕ ਮਾਨਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚੇਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਸਾਈ ਬੈਠਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਸਾਂਦਲ ਬਾਰ ਦੇ ਲੋਕ ਹੀਰ ਨੂੰ ‘ਮਾਈ ਹੀਰ' ਤੇ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ‘ਮੀਆਂ ਰਾਂਝੇ' ਦੇ ਲਕਬ ਨਾਲ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਲਈ ਮੁਖਦੁਆਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਆਏ ਦਿਨ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਣਾ ਪਿਆ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੀ ਖੜਗ ਭੁਜਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨਿੱਤ ਦੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਕਾਰਨ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਸੂਰਮਤਾਈ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰੀ ਦੇ ਅੰਸ਼ ਸਮੋਏ ਹੋਏ ਹਨ। ਸਦਾ ਚੜ੍ਹ‌‍‌ਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਜਿੱਥੇ ਮੁਹੱਬਤੀ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉੱਥੇ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਯੋਧਿਆਂ ਸੂਰਬੀਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵਾਰਾਂ ਵੀ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜ, ਭਾਈਚਾਰੇ, ਸਵੈ ਅਣਖ਼ ਅਤੇ ਸਵੈਮਾਨ ਲਈ ਜੂਝਦੇ ਹੋਏ ਸੂਰਮਤਾਈ ਵਾਲੇ ਕਾਰਨਾਮੇ ਕਰ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸੂਰਬੀਰ ਯੋਧੇ ਜਨ ਸਾਧਾਰਨ ਲਈ ਇਕ ਆਦਰਸ਼ ਸਨ ਤੇ ਲੋਕ ਕਵੀ ਇਹਨਾਂ ਨਾਇਕਾਂ ਦੀ ਜੀਵਨ ਕਹਾਣੀ ਆਪਣੇ ਕਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੜੀਆਂ ਲਟਕਾਂ ਨਾਲ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਾਫ਼ੀ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਅਤੇ ਸੂਰਮਿਆਂ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਪੰਜਾਬੀ ਮਹਿਫਲਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਪੂਰਨ ਭਗਤ, ਰਾਜਾ ਰਸਾਲੂ, ਦੁੱਲਾ ਭੱਟੀ, ਮਿਰਜ਼ਾ, ਜੀਉਣਾ ਮੌੜ, ਸੁੱਚਾ ਸਿੰਘ ਸੂਰਮਾ, ਜੱਗਾ ਡਾਕੂ, ਸੁੰਦਰ ਸਿੰਘ ਧਾੜਵੀ ਅਤੇ ਹਰਫੂਲ ਸਿੰਘ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰੇ ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਹਨ। ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

The stories of literature are immortal creations in which glimpses of Punjabi people's lives are vividly portrayed. Punjab's folk culture is prevalent in these works. These cherished tales, such as 'Roda Jalali,' 'Sohna Zaili,' 'Kaka Partapi,' and 'Indar Bego,' hold a special place in the hearts of the people of Punjab and have been passed down through generations by numerous folk poets. Throughout the medieval era, these romantic souls fearlessly embraced their love with great courage, transcending barriers of religion, caste, and lineage. They defied societal norms and expressed their love in a unique way. In essence, they contributed to the history by fighting for their own version of personal liberation. These folk heroes became an epitome of valor and are fondly remembered by the people of Punjab, evoking the remembrance of the legendary 'Heer' and 'Ranjha' with great affection. Since ancient times, Punjab has been a battleground for foreign invasions, which has resulted in Punjabis facing these external challenges. Punjab is considered the sword arm of India. The blood of Punjabis has been infused with bravery and courage due to their constant battles. Punjabis not only celebrate their love for the arts but also honor the warriors who fought for their society, brotherhood, self-respect, and sovereignty. These brave warriors are an inspiration for ordinary individuals, and the folk poets have beautifully depicted their life stories in their narratives, embellished with profound metaphors. Numerous Punjabi gatherings have adorned the saga of lovers and warriors for a long time. Full of devotion, Rajja Rasalu, Dulla Bhatti, Mirza, Jeona Maur, Sucha Singh Soorma, Jaga Daku, Sundar Singh Dhadvi, and Harbhajan Singh Harbhajan are beloved folk heroes of Punjab. Read More