Bhagat Kabir Ji
ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਜੀ

Punjabi Writer
  

ਸਲੋਕ ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਜੀ

ਊਚ ਭਵਨ ਕਨਕਾਮਨੀ
ਆਠ ਜਾਮ ਚਉਸਠਿ ਘਰੀ
ਸੁਨੁ ਸਖੀ ਪੀਅ ਮਹਿ ਜੀਉ ਬਸੈ
ਸੂਰਾ ਸੋ ਪਹਿਚਾਨੀਐ
ਸੇਖ ਸਬੂਰੀ ਬਾਹਰਾ
ਹਰਿ ਸੋ ਹੀਰਾ ਛਾਡਿ ਕੈ
ਹਰਿ ਹੈ ਖਾਂਡੁ ਰੇਤੁ ਮਹਿ ਬਿਖਰੀ
ਕਬੀਰ ਊਜਲ ਪਹਿਰਹਿ ਕਾਪਰੇ
ਕਬੀਰ ਅਲਹ ਕੀ ਕਰਿ ਬੰਦਗੀ
ਕਬੀਰ ਅਵਰਹ ਕਉ ਉਪਦੇਸਤੇ
ਕਬੀਰ ਅੰਬਰ ਘਨਹਰੁ ਛਾਇਆ
ਕਬੀਰ ਆਈ ਮੁਝਹਿ ਪਹਿ
ਕਬੀਰ ਆਸਾ ਕਰੀਐ ਰਾਮ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਆਖੀ ਕੇਰੇ ਮਾਟੁਕੇ
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਏਕੁ ਆਧੁ
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੇ ਮਿਲੈ
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਕੋਈ ਨ ਜਨਮਿਓ
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਕੋ ਨਹੀ ਇਹੁ
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਕੋ ਨਹੀ ਮੰਦਰੁ
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਜੰਤੁ ਇਕੁ ਦੇਖਿਆ
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਬੀਜੁ ਬੋਇ
ਕਬੀਰ ਐਸੀ ਹੋਇ ਪਰੀ
ਕਬੀਰ ਇਹ ਚੇਤਾਵਨੀ
ਕਬੀਰ ਇਹੁ ਤਨੁ ਜਾਇਗਾ ਸਕਹੁ ਤ ਲੇਹੁ ਬਹੋਰਿ
ਕਬੀਰ ਇਹੁ ਤਨੁ ਜਾਇਗਾ ਕਵਨੈ ਮਾਰਗਿ ਲਾਇ
ਕਬੀਰ ਏਕ ਘੜੀ ਆਧੀ ਘਰੀ
ਕਬੀਰ ਏਕ ਮਰੰਤੇ ਦੁਇ ਮੂਏ
ਕਬੀਰ ਸਤਿਗੁਰ ਸੂਰਮੇ
ਕਬੀਰ ਸਤੀ ਪੁਕਾਰੈ ਚਿਹ ਚੜੀ
ਕਬੀਰ ਸਭ ਤੇ ਹਮ ਬੁਰੇ
ਕਬੀਰ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਉ ਫਿਰਿਓ
ਕਬੀਰ ਸਮੁੰਦੁ ਨ ਛੋਡੀਐ
ਕਬੀਰ ਸੰਸਾ ਦੂਰਿ ਕਰੁ
ਕਬੀਰ ਸੰਗਤਿ ਸਾਧ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਸੰਗਤਿ ਕਰੀਐ ਸਾਧ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਸੰਤ ਕੀ ਗੈਲ ਨ ਛੋਡੀਐ
ਕਬੀਰ ਸੰਤਨ ਕੀ ਝੁੰਗੀਆ ਭਲੀ
ਕਬੀਰ ਸੰਤ ਮੂਏ ਕਿਆ ਰੋਈਐ
ਕਬੀਰ ਸੰਤੁ ਨ ਛਾਡੈ ਸੰਤਈ
ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਿਆ ਕਰੈ
ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੈ ਮਿਲਿਆ
ਕਬੀਰ ਸਾਕਤ ਸੰਗੁ ਨ ਕੀਜੀਐ
ਕਬੀਰ ਸਾਕਤ ਤੇ ਸੂਕਰ ਭਲਾ
ਕਬੀਰ ਸਾਕਤੁ ਐਸਾ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਸਾਤ ਸਮੁੰਦਹਿ ਮਸੁ ਕਰਉ
ਕਬੀਰ ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਪਰਾਪਤੀ
ਕਬੀਰ ਸਾਧੂ ਕਉ ਮਿਲਨੇ ਜਾਈਐ
ਕਬੀਰ ਸਾਧੂ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਰਹਉ
ਕਬੀਰ ਸਾਰੀ ਸਿਰਜਨਹਾਰ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਸਿਖ ਸਾਖਾ ਬਹੁਤੇ ਕੀਏ
ਕਬੀਰ ਸੁਈ ਮੁਖੁ ਧੰਨਿ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਸੁਪਨੈ ਹੂ ਬਰੜਾਇ ਕੈ
ਕਬੀਰ ਸੁਰਗ ਨਰਕ ਤੇ ਮੈ ਰਹਿਓ
ਕਬੀਰ ਸੂਖੁ ਨ ਏਂਹ ਜੁਗਿ
ਕਬੀਰ ਸੂਤਾ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਉਠਿ
ਕਬੀਰ ਸੂਤਾ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾਗੁ
ਕਬੀਰ ਸੂਤਾ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਬੈਠਾ
ਕਬੀਰ ਸੂਰਜ ਚਾਂਦ ਕੈ
ਕਬੀਰ ਸੇਵਾ ਕਉ ਦੁਇ ਭਲੇ
ਕਬੀਰ ਸੋਈ ਕੁਲ ਭਲੀ
ਕਬੀਰ ਸੋਈ ਮਾਰੀਐ
ਕਬੀਰ ਹਜ ਕਾਬੇ ਹਉ ਜਾਇ ਥਾ
ਕਬੀਰ ਹਜ ਕਾਬੈ ਹੋਇ ਹੋਇ ਗਇਆ
ਕਬੀਰ ਹਰਦੀ ਪੀਅਰੀ
ਕਬੀਰ ਹਰਦੀ ਪੀਰਤਨੁ ਹਰੈ
ਕਬੀਰ ਹਰਨਾ ਦੂਬਲਾ
ਕਬੀਰ ਹਰਿ ਹੀਰਾ ਜਨ ਜਉਹਰੀ
ਕਬੀਰ ਹਰਿ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਛਾਡਿ ਕੈ ਅਹੋਈ
ਕਬੀਰ ਹਰਿ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਛਾਡਿ ਕੈ ਪਾਲਿਓ
ਕਬੀਰ ਹਰਿ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਛਾਡਿ ਕੈ ਰਾਤਿ
ਕਬੀਰ ਹਰਿ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਜੋ ਕਰੈ
ਕਬੀਰ ਹੰਸੁ ਉਡਿਓ ਤਨੁ ਗਾਡਿਓ
ਕਬੀਰ ਹਾਡ ਜਰੇ ਜਿਉ ਲਾਕਰੀ
ਕਬੀਰ ਹੈ ਗਇ ਬਾਹਨ ਸਘਨ
ਕਬੀਰ ਹੈ ਗੈ ਬਾਹਨ ਸਘਨ ਘਨ
ਕਬੀਰ ਕਉਡੀ ਕਉਡੀ ਜੋਰਿ ਕੈ
ਕਬੀਰ ਕਸਉਟੀ ਰਾਮ ਕੀ
ਕਬੀਰੁ ਕਸਤੂਰੀ ਭਇਆ
ਕਬੀਰ ਕੰਚਨ ਕੇ ਕੁੰਡਲ ਬਨੇ
ਕਬੀਰ ਕਾਇਆ ਕਜਲੀ ਬਨੁ ਭਇਆ
ਕਬੀਰ ਕਾਇਆ ਕਾਚੀ ਕਾਰਵੀ
ਕਬੀਰ ਕਾਗਦ ਕੀ ਓਬਰੀ
ਕਬੀਰ ਕਾਮ ਪਰੇ ਹਰਿ ਸਿਮਰੀਐ
ਕਬੀਰ ਕਾਰਨੁ ਬਪੁਰਾ ਕਿਆ ਕਰੈ
ਕਬੀਰ ਕਾਰਨੁ ਸੋ ਭਇਓ
ਕਬੀਰ ਕਾਲਿ ਕਰੰਤਾ ਅਬਹਿ ਕਰੁ
ਕਬੀਰ ਕੀਚੜਿ ਆਟਾ ਗਿਰਿ ਪਰਿਆ
ਕਬੀਰ ਕੂਕਰੁ ਭਉਕਨਾ
ਕਬੀਰ ਕੂਕਰੁ ਰਾਮ ਕੋ
ਕਬੀਰ ਕੇਸੋ ਕੇਸੋ ਕੂਕੀਐ
ਕਬੀਰ ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਹੇਤੁ ਕਰਿ
ਕਬੀਰ ਕੋਠੀ ਕਾਠ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਖਿੰਥਾ ਜਲਿ ਕੋਇਲਾ ਭਈ
ਕਬੀਰ ਖੂਬੁ ਖਾਨਾ ਖੀਚਰੀ
ਕਬੀਰ ਖੇਹ ਹੂਈ ਤਉ ਕਿਆ ਭਇਆ
ਕਬੀਰ ਗਹਗਚਿ ਪਰਿਓ ਕੁਟੰਬ ਕੈ
ਕਬੀਰ ਗਰਬੁ ਨ ਕੀਜੀਐ ਊਚਾ
ਕਬੀਰ ਗਰਬੁ ਨ ਕੀਜੀਐ ਚਾਮ
ਕਬੀਰ ਗਰਬੁ ਨ ਕੀਜੀਐ ਦੇਹੀ
ਕਬੀਰ ਗਰਬੁ ਨ ਕੀਜੀਐ ਰੰਕੁ
ਕਬੀਰ ਗੰਗ ਜਮੁਨ ਕੇ ਅੰਤਰੇ
ਕਬੀਰ ਗੰਗਾ ਤੀਰ ਜੁ ਘਰੁ ਕਰਹਿ
ਕਬੀਰ ਗਾਗਰਿ ਜਲ ਭਰੀ
ਕਬੀਰ ਗੁਰੁ ਲਾਗਾ ਤਬ ਜਾਨੀਐ
ਕਬੀਰ ਗੂੰਗਾ ਹੂਆ ਬਾਵਰਾ
ਕਬੀਰ ਘਾਣੀ ਪੀੜਤੇ
ਕਬੀਰ ਚਕਈ ਜਉ ਨਿਸਿ ਬੀਛੁਰੈ
ਕਬੀਰ ਚਤੁਰਾਈ ਅਤਿ ਘਨੀ
ਕਬੀਰ ਚਰਨ ਕਮਲ ਕੀ ਮਉਜ ਕੋ
ਕਬੀਰ ਚੰਦਨ ਕਾ ਬਿਰਵਾ ਭਲਾ
ਕਬੀਰ ਚਾਵਲ ਕਾਰਨੇ
ਕਬੀਰ ਚੁਗੈ ਚਿਤਾਰੈ ਭੀ ਚੁਗੈ
ਕਬੀਰ ਚੋਟ ਸੁਹੇਲੀ ਸੇਲ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਜਉ ਗ੍ਰਿਹੁ ਕਰਹਿ
ਕਬੀਰ ਜਉ ਤੁਹਿ ਸਾਧ ਪਿਰੰਮ ਕੀ ਸੀਸੁ
ਕਬੀਰ ਜਉ ਤੁਹਿ ਸਾਧ ਪਿਰੰਮ ਕੀ ਪਾਕੇ
ਕਬੀਰ ਜਹ ਜਹ ਹਉ ਫਿਰਿਓ
ਕਬੀਰ ਜਗ ਮਹਿ ਚੇਤਿਓ
ਕਬੀਰ ਜਗੁ ਕਾਜਲ ਕੀ ਕੋਠਰੀ
ਕਬੀਰ ਜਗੁ ਬਾਧਿਓ ਜਿਹ ਜੇਵਰੀ
ਕਬੀਰ ਜਪਨੀ ਕਾਠ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਜਮ ਕਾ ਠੇਂਗਾ ਬੁਰਾ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਜਾ ਘਰ ਸਾਧ ਨ ਸੇਵੀਅਹਿ
ਕਬੀਰ ਜਾ ਕਉ ਖੋਜਤੇ
ਕਬੀਰ ਜਾਤਿ ਜੁਲਾਹਾ ਕਿਆ ਕਰੈ
ਕਬੀਰ ਜਾ ਦਿਨ ਹਉ ਮੂਆ
ਕਬੀਰ ਜਿਸੁ ਮਰਨੇ ਤੇ ਜਗੁ ਡਰੈ
ਕਬੀਰ ਜਿਹ ਦਰਿ ਆਵਤ ਜਾਤਿਅਹੁ
ਕਬੀਰ ਜਿਹ ਮਾਰਗਿ ਪੰਡਿਤ ਗਏ
ਕਬੀਰ ਜੀਅ ਜੁ ਮਾਰਹਿ ਜੋਰੁ ਕਰਿ
ਕਬੀਰ ਜਿਨਹੁ ਕਿਛੂ ਜਾਨਿਆ ਨਹੀ
ਕਬੀਰ ਜੇਤੇ ਪਾਪ ਕੀਏ
ਕਬੀਰ ਜੈਸੀ ਉਪਜੀ ਪੇਡ ਤੇ
ਕਬੀਰ ਜੋ ਹਮ ਜੰਤੁ ਬਜਾਵਤੇ
ਕਬੀਰ ਜੋ ਮੈ ਚਿਤਵਉ
ਕਬੀਰ ਜੋਰੁ ਕੀਆ ਸੋ ਜੁਲਮੁ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਜੋਰੀ ਕੀਏ ਜੁਲਮੁ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਝੰਖੁ ਨ ਝੰਖੀਐ
ਕਬੀਰ ਟਾਲੈ ਟੋਲੈ ਦਿਨੁ ਗਇਆ
ਕਬੀਰ ਠਾਕੁਰੁ ਪੂਜਹਿ ਮੋਲਿ ਲੇ
ਕਬੀਰ ਡਗਮਗ ਕਿਆ ਕਰਹਿ
ਕਬੀਰ ਡੂਬਹਿਗੋ ਰੇ ਬਾਪੁਰੇ
ਕਬੀਰ ਡੂਬਾ ਥਾ ਪੈ ਉਬਰਿਓ
ਕਬੀਰ ਤਰਵਰ ਰੂਪੀ ਰਾਮੁ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਤਾ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰਿ
ਕਬੀਰ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਤੂ ਹੂਆ
ਕਬੀਰ ਥੂਨੀ ਪਾਈ ਥਿਤਿ ਭਈ
ਕਬੀਰ ਥੋਰੈ ਜਲਿ ਮਾਛੁਲੀ
ਕਬੀਰ ਦਾਤਾ ਤਰਵਰੁ ਦਯਾ ਫਲੁ
ਕਬੀਰ ਦਾਵੈ ਦਾਝਨੁ ਹੋਤੁ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਦੀਨੁ ਗਵਾਇਆ ਦੁਨੀ ਸਿਉ
ਕਬੀਰ ਦੁਨੀਆ ਕੇ ਦੋਖੇ ਮੂਆ
ਕਬੀਰ ਦੇਖਿ ਕੈ ਕਿਹ ਕਹਉ
ਕਬੀਰ ਦੇਖਿ ਦੇਖਿ ਜਗੁ ਢੂੰਢਿਆ
ਕਬੀਰ ਧਰਤੀ ਅਰੁ ਆਕਾਸ ਮਹਿ
ਕਬੀਰ ਧਰਤੀ ਸਾਧ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਨਉਬਤਿ ਆਪਨੀ
ਕਬੀਰ ਨ੍ਰਿਪ ਨਾਰੀ ਕਿਉ ਨਿੰਦੀਐ
ਕਬੀਰ ਨਾ ਹਮ ਕੀਆ ਨ ਕਰਹਿਗੇ
ਕਬੀਰ ਨਾ ਮੁਹਿ ਛਾਨਿ ਨ ਛਾਪਰੀ
ਕਬੀਰ ਨਿਗੁਸਾਂਏਂ ਬਹਿ ਗਏ
ਕਬੀਰ ਨਿਰਮਲ ਬੂੰਦ ਅਕਾਸ ਕੀ ਪਰਿ
ਕਬੀਰ ਨਿਰਮਲ ਬੂੰਦ ਅਕਾਸ ਕੀ ਲੀਨੀ
ਕਬੀਰ ਨੈਨ ਨਿਹਾਰਉ ਤੁਝ ਕਉ
ਕਬੀਰ ਪਰਦੇਸੀ ਕੈ ਘਾਘਰੈ
ਕਬੀਰ ਪਰਭਾਤੇ ਤਾਰੇ ਖਿਸਹਿ
ਕਬੀਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਇਕ ਸਿਉ ਕੀਏ
ਕਬੀਰ ਪਾਹਨੁ ਪਰਮੇਸੁਰੁ ਕੀਆ
ਕਬੀਰ ਪਾਟਨ ਤੇ ਊਜਰੁ ਭਲਾ
ਕਬੀਰ ਪਾਨੀ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ
ਕਬੀਰ ਪਾਪੀ ਭਗਤਿ ਨ ਭਾਵਈ
ਕਬੀਰ ਪਾਰਸ ਚੰਦਨੈ
ਕਬੀਰ ਪਾਲਿ ਸਮੁਹਾ ਸਰਵਰੁ ਭਰਾ
ਕਬੀਰ ਫਲ ਲਾਗੇ ਫਲਨਿ
ਕਬੀਰ ਬਨ ਕੀ ਦਾਧੀ ਲਾਕਰੀ
ਕਬੀਰ ਬਾਮਨੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਜਗਤ ਕਾ
ਕਬੀਰ ਬਾਂਸੁ ਬਡਾਈ ਬੂਡਿਆ
ਕਬੀਰ ਬਿਕਾਰਹ ਚਿਤਵਤੇ
ਕਬੀਰ ਬਿਰਹੁ ਭੁਯੰਗਮੁ ਮਨਿ ਬਸੈ
ਕਬੀਰ ਬੇੜਾ ਜਰਜਰਾ
ਕਬੀਰ ਬੈਸਨਉ ਕੀ ਕੂਕਰਿ ਭਲੀ
ਕਬੀਰ ਬੈਸਨੋ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ
ਕਬੀਰ ਬੈਦੁ ਮੂਆ ਰੋਗੀ ਮੂਆ
ਕਬੀਰ ਬੈਦੁ ਕਹੈ ਹਉ ਹੀ
ਕਬੀਰ ਭਲੀ ਮਧੂਕਰੀ
ਕਬੀਰ ਭਲੀ ਭਈ ਜੋ ਭਉ ਪਰਿਆ
ਕਬੀਰ ਭਾਰ ਪਰਾਈ ਸਿਰਿ ਚਰੈ
ਕਬੀਰ ਭਾਂਗ ਮਾਛੁਲੀ ਸੁਰਾ
ਕਬੀਰ ਮਹਿਦੀ ਕਰਿ ਘਾਲਿਆ
ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਭਇਆ
ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਜਾਨੈ ਸਭ ਬਾਤ
ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਭਇਆ
ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਪੰਖੀ ਭਇਓ
ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਮੂੰਡਿਆ ਨਹੀ
ਕਬੀਰ ਮਰਤਾ ਮਰਤਾ ਜਗੁ ਮੂਆ
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਚੋਰਟੀ
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਡੋਲਨੀ ਪਵਨੁ ਝਕੋਲਨਹਾਰੁ
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਡੋਲਨੀ ਪਵਨੁ ਵਹੈ ਹਿਵ ਧਾਰ
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਤਜੀ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ
ਕਬੀਰ ਮਾਇ ਮੂੰਡਉ ਤਿਹ ਗੁਰੂ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਮਾਟੀ ਕੇ ਹਮ ਪੂਤਰੇ
ਕਬੀਰ ਮਾਨਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਮਾਰੀ ਮਰਉ ਕੁਸੰਗ ਕੀ
ਕਬੀਰ ਮਾਰੇ ਬਹੁਤੁ ਪੁਕਾਰਿਆ
ਕਬੀਰ ਮੁਹਿ ਮਰਨੇ ਕਾ ਚਾਉ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਸੰਕੁਰਾ
ਕਬੀਰ ਮੁਲਾਂ ਮੁਨਾਰੇ ਕਿਆ ਚਢਹਿ
ਕਬੀਰ ਮੇਰਾ ਮੁਝ ਮਹਿ ਕਿਛੁ ਨਹੀ
ਕਬੀਰ ਮੇਰੀ ਸਿਮਰਨੀ
ਕਬੀਰ ਮੇਰੀ ਜਾਤਿ ਕਉ
ਕਬੀਰ ਮੇਰੀ ਬੁਧਿ ਕਉ
ਕਬੀਰ ਮੈ ਜਾਨਿਓ ਪੜਿਬੋ ਭਲੋ
ਕਬੀਰ ਰਸ ਕੋ ਗਾਂਡੋ ਚੂਸੀਐ
ਕਬੀਰ ਰਾਤੀ ਹੋਵਹਿ ਕਾਰੀਆ
ਕਬੀਰ ਰਾਮ ਕਹਨ ਮਹਿ ਭੇਦੁ ਹੈ
ਕਬੀਰ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਜਾਨਿਓ ਨਹੀ
ਕਬੀਰ ਰਾਮ ਰਤਨੁ ਮੁਖ ਕੋਥਰੀ
ਕਬੀਰ ਰਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ
ਕਬੀਰ ਰਾਮੁ ਨ ਛੋਡੀਐ
ਕਬੀਰ ਰਾਮੁ ਨ ਧਿਆਇਓ
ਕਬੀਰ ਰਾਮੈ ਰਾਮ ਕਹੁ
ਕਬੀਰ ਰੈਨਾਇਰ ਬਿਛੋਰਿਆ
ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ
ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੋਇ ਰਹੁ ਬਾਟ ਕਾ
ਕਬੀਰ ਲਾਗੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੁਜਾਨ ਸਿਉ
ਕਬੀਰ ਲੂਟਨਾ ਹੈ ਤ ਲੂਟਿ ਲੈ
ਕਬੀਰ ਲੇਖਾ ਦੇਨਾ ਸੁਹੇਲਾ
ਕਬੀਰ ਲੋਗੁ ਕਿ ਨਿੰਦੈ ਬਪੁੜਾ
ਕਬੀਰਾ ਏਕੁ ਅਚੰਭਉ ਦੇਖਿਓ
ਕਬੀਰਾ ਹਮਰਾ ਕੋ ਨਹੀ
ਕਬੀਰਾ ਜਹਾ ਗਿਆਨੁ ਤਹਾ ਧਰਮੁ ਹੈ
ਕਬੀਰਾ ਤੁਹੀ ਕਬੀਰੁ ਤੂ
ਕਬੀਰਾ ਧੂਰਿ ਸਕੇਲਿ ਕੈ
ਕਬੀਰਾ ਰਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ
ਕੋ ਹੈ ਲਰਿਕਾ ਬੇਚਈ
ਗਗਨ ਦਮਾਮਾ ਬਾਜਿਓ
ਚਿੰਤਾ ਭਿ ਆਪਿ ਕਰਾਇਸੀ
ਜਹ ਅਨਭਉ ਤਹ ਭੈ ਨਹੀ
ਢੂੰਢਤ ਡੋਲਹਿ ਅੰਧ ਗਤਿ
ਨਾਮਾ ਕਹੈ ਤਿਲੋਚਨਾ
ਨਾਮਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿਆ
ਨੀਚੇ ਲੋਇਨ ਕਰ ਰਹਉ
ਪੰਦ੍ਰਹ ਥਿਤੀਂ ਸਾਤ ਵਾਰ
ਬੂਡਾ ਬੰਸੁ ਕਬੀਰ ਕਾ
ਮਾਰਗਿ ਮੋਤੀ ਬੀਥਰੇ
ਰਾਮ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇ ਕੈ