ਮਿਲੇ-ਜੁਲੇ ਦੋਹੜੇ

1
ਨਮਾਜ਼ ਪੜਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਤੈਂ ਵਲ ਵੇਖਾਂ,
ਮੈਨੂੰ ਕਾਅਬਾ ਭੁਲ ਗਿਓ ਈ ।
ਖਿਨ ਵਿਚ ਥੀ ਗਈਅਮ ਮੈਂ ਕਾਫ਼ਰ,
ਤੇਰਾ ਨਜ਼ਰੀਂ ਬੁੱਤ ਪਿਓ ਈ ।
ਫ਼ਜ਼ਲ ਤੇਰੇ ਥੀਂ ਮੈਂ ਕਾਫ਼ਰ ਨੂੰ,
ਅਜ ਅਲ੍ਹਾ ਦਿਸ ਪਿਓ ਈ ।
ਸੱਤ ਬਹਿਸ਼ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਝੋਲ ਵਿਚ ਪਈਆਂ,
ਤੋਂਹੁ ਕੇਡਾ ਕਰਮ ਕਿਤੋਈ ।
2
ਜਿਤ ਵਲ ਯਾਰ ਉਤੇ ਵਲ ਕਾਅਬਾ,
ਮੈਂ ਹਜ ਕਰਾਂ ਦਿਹੁੰ ਰਾਤੀਂ ।
ਅਮਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇਂਦੇ ਨੀਂ ਸਖਣੇ,
ਓਥੇ ਕੌਣ ਪੁਛੇਂਦਾ ਏ ਜ਼ਾਤੀ ।
ਨ ਗੁਣ ਰੂਪ ਨ ਦੌਲਤ ਪੱਲੇ,
ਹਿਕ ਓਂਦੀ ਜ਼ਾਤ-ਪਛਾਤੀ ।
ਆ ਵੜ ਸਾਂਵਲ ਮੇਰੇ ਵੇਹੜੇ,
ਮੈਂ ਘਤਸਾਂ ਘੋਲ ਹਯਾਤੀ ।
3
ਇਸ਼ਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਥੇ ਲਿਖਿਆ,
ਉਹ ਹੈਨ ਦਰਵੇਸ਼ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ।
ਕਰੇਨ ਬਖੀਲੀ ਬੱਧੇ ਜਾਵਣ;
ਉਹ ਭਾਰੇ ਚਾ ਗੁਨਾਹ ਦੇ ।
ਉੱਮਤ ਖਾਸ ਨਬੀ ਦੀ ਜਿਹੜੇ,
ਉਹ ਪਹੁਤੇ ਵਿਚ ਦਰਗਾਹ ਦੇ ।
ਉਹ ਛੁਟ ਜਾਵਣ ਪਾਕ ਜਨਾਬੂੰ,
ਜਿਹੜੇ ਬੱਧੇ ਨਾਲ ਸ਼ਰ੍ਹਾ ਦੇ ।
4
ਦੁਆ ਸਲਾਮ ਘਿਧੀ ਵੰਝ ਮੇਰਾ,
ਜੇ ਤੂੰ ਵੈਨਾ ਏਂ ਲੰਮੇਂ ।
ਆਖੇਂ ਯਾਦ ਕਰੇਂਦੇ ਨੀ ਬੇਲੀ,
ਜਿਹੜੇ ਨਾਲ ਤੁਸਾਂ ਦੇ ਜੰਮੇਂ ।
ਹਿਕੋ ਤੈਂ ਕੂੰ ਪਿਆਰ ਕਿਤੋ ਸੇ,
ਹੋਰ ਸੱਟ ਘੱਤੇ ਲੱਭ ਤੰਮੇਂ ।
ਵੱਸਦੀ ਝੋਕ ਉਜਾੜ ਕੇ ਸਾਂਵਲ,
ਤੂੰ ਲਗਿਓਂ ਕੇਹੜੇ ਕੰਮੇਂ ।
5
ਨ ਵੜ ਵੇਹੜੇ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦੇ,
ਤੂੰ ਤਾਂ ਸੂਰਤ ਵੇਖ ਕੇ ਭੁਲ ਵੈਸੇਂ ।
ਕਦਰ ਨਾ ਹੋਸੀ ਕਉਡੀ ਦਾ,
ਤੂੰ ਅਸਲੋਂ ਥੀਂ ਬੇ-ਮੁਲ ਵੈਸੇਂ ।
ਨ ਕਰ ਨਾਮ ਬਦਨਾਮ ਆਪਣਾ,
ਤੂੰ ਤਾਂ ਆਸ਼ਕ ਜੱਗ ਵਿਚ ਹੁਲ ਵੈਸੇਂ ।
ਖਿਲ ਹੱਸ ਕੇ ਦਿਲ ਖਸ ਘਿਨਸਨ,
ਬੇ-ਵੱਸ 'ਆਰਜ਼' ਤੂੰ ਰੁਲ ਵੈਸੇਂ ।
6
ਕੇਹੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਆਣ ਸੁਣਾਈ,
ਤੈਂਡੇ ਯਾਰ ਦੀ ਆਮਦ ਅਜ ਏ ।
ਸੁਣਨ ਸੇਤੀ, ਨਿਹਾਲ ਥੀ ਗਈਅਮ,
ਅਤੇ ਮੂਝ ਗਈ ਸੱਭ ਭੱਜ ਏ ।
ਸ਼ਮਸ਼ੋ-ਕਮਰ ਥੀਂ ਪਾਸੇ ਖੜਸਨ,
ਤੇ ਡੇਖ ਉਂ ਦੀ ਧਜ ਵਜ ਏ ।
'ਆਰਜ਼' ਜੇ ਰੱਬ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋਸੀ,
ਤਾਂ ਦੀਦਾਰੇ ਕਰੇਸੂੰ ਰੱਜ ਏ ।
7
ਆ ਵੇ ਮਾਹੀ ਤੈਂਡੇ ਆਵਣ ਦੇ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਲੱਖ ਅਹਿਸਾਨ ਮਨੇਸਾਂ, ਕਦਾਂ ਲਹੇਸਾਂ ।
ਆਉਂਦਾ ਡੇਖ ਤਾਂ ਡੇਸਾਂ ਸਿਜਦੇ,
ਇਸਤਕਬਾਲ ਕਰੇਸਾਂ, ਕਦਮ ਚੁਮੇਸਾਂ ।
ਵਕਤ ਆਵਣ ਗਲ ਲਾਵਣ ਦੇ ਥੀਂ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਾਵਣ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਦੇਸਾਂ, ਛਡ ਛਡ ਵੇਸਾਂ ।
ਈਏਂ ਸੇਂਗੀਆਂ ਤਾਣ ਕਰੇਂਦੀਆਂ,
ਤੂੰ ਸੱਡ ਤੈਂਡਾ ਹੁਸਨ ਡਖੇਸਾਂ, ਘੋਲ ਘਤੇਸਾਂ ।
ਆਖ ਨੌ-ਰੋਜ਼ਾ ਮਰ ਵੈਸੀਆ ਜਿੰਦੜੀ,
ਮਿਠੜਾ ਜੋਬਨ ਡੇਸਾਂ, ਤਾਂ ਗਲ ਲੇਸਾਂ ।
8
ਸਾੜ ਘਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਬੋਛਣਾਂ,
ਤੂੰ ਤਾਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਮੂਲ ਨ ਭਾਵੇਂ ।
ਮਰੀ ਬੁਣੇਂਦੀਂ, ਸੜੀ ਤਣੇਂਦੀ,
ਤੂੰ ਕੱਤਦੀ ਦਾ ਸਿਰ ਖਾਵੇਂ ।
ਜਿਹੜੇ ਵੇਲੇ ਸਾਨੋ ਆਮਦਾ ਵੇਖੇ,
ਝੁਕ ਝੁਕ ਮੂੰਹ ਤੇ ਆਵੇਂ ।
ਜਿਵੇਂ ਸਾਕੂੰ ਰੰਜਾਈਓ ਬੋਛਣਾਂ,
ਸ਼ਾਲਾ ! ਆਪ ਵੀ ਰੰਜਿਆ ਜਾਵੇਂ ।
9
ਆਵੇ ਮਾਹੀ ਮੰਨ ਨਾਮ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ,
ਕਿਉਂ ਵਤਨਾਂ ਤੂੰ ਦਿਲ ਚਾਏ ਨੀਂ ।
ਛੋੜ ਟਿਕਾ ਵੇਂ, ਵਤਨ ਵਿਗਾਨੇਂ,
ਵੰਝ ਪ੍ਰਦੇਸ ਸੁਹਾਏ ਨੀਂ ।
ਟੋਕਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਸੇਂਗੀਆਂ ਸਈਆਂ,
ਖਿਲ ਦੇ ਹੱਕ ਸਮਝਾਏ ਨੀਂ ।
ਸਾਂਵਲ ਸਾਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਕੁਲਲੜੇ,
ਕਾਈ ਰੁਕ ਦੇ ਚਣੇ ਚਬਾਏ ਨੀਂ ।
10
ਯਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਘਨੇਰਾ ਏ,
ਜਿਹੜਾ ਕੀਤੀ ਵੈਂਦਾ ਏ ਠੱਗੀ ।
ਈਹੋ ਉਮੈਦ ਸਜਨ ਤੇ ਨਾਹੀਆ,
ਸਾਨੂੰ ਵੈਂਦਾ ਏ ਰਾਹੇ ਛੱਡੀ ।
ਮਾਰ ਕੇ ਸਾਂਗ ਇਹ ਨੈਣਾਂ ਵਾਲੀ,
ਕਾਈ ਕਾਨੀਂ ਜ਼ਿਗਰ ਵਿਚ ਗੱਡੀ ।
ਸਾਥ ਪਿਆ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨ ਮੋਂਹਦਾ,
ਮੈਂ ਲੁਟੀਆਂ ਦਾਮਣ ਲੱਗੀ ।
11
ਚੰਨ ਮੁਬਾਰਕ ਮੈਂ ਕੈਂਹਿ ਨੂੰ ਆਖਾਂ,
ਮੇਰੇ ਬੇਲੀ ਜਾਂਦੇ ਨੀ ਰੁਠੇ ।
ਗਲੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਫ਼ਿਰਨ ਨਿਮਾਣੇਂ,
ਜਿਹੜੇ ਦੂੰਹ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਕੁਠੇ ।
ਹਿੰਝੂ ਝੜ ਚੋਲੀ ਤੇ ਪਈਆਂ,
ਜਿਵੇਂ ਮੀਂਹ ਸਾਵਣ ਦੇ ਵੁਠੇ ।
ਆ ਸਜਨੁ ਰਲ ਗਲ ਮਿਲਾਹੇਂ,
ਕਿਤੇ ਮਰ ਵੀ ਨ ਵੰਝੀਏ ਰੁਠੇ ।
12
ਦੀਗਰ ਵੇਲਾ ਵਖ਼ਤ ਕੁਵੇਲਾ,
ਮੈਂ ਪਈ ਖਡੇਨੀਆਂ ਗੁਡੀਆਂ ।
ਟੁਰ ਗਏ ਸੱਜਣਾਂ ਪਿਛੋਂ',
ਮੈਂ ਕੂੰ ਤੀਰ ਮਰੇਂਦੀਆਂ ਨੀਂ ਝੁਗੀਆਂ ।
ਮੋੜ ਮੁਹਾਰਾਂ ਤੇ ਆ ਘਰ ਬਾਰਾਂ,
ਕੇਹੀਆਂ ਕੀਤੀ ਵੈਨਾਂ ਏਂ ਠੱਗੀਆਂ ।
ਦਿਲ ਖੁਸ਼ ਯਾਰ ਪਿਆਰੇ ਬਾਝੂੰ,
ਖ਼ਬਰਾਂ ਕਿਸੇ ਨ ਬੁਝੀਆਂ ।
13
ਨੈਣ ਵਕੀਲ ਤੇ ਨੈਣ ਬਪਾਰੀ,
ਤੇ ਨੈਣ ਕਰੇਂਦੇ ਨੀ ਹੱਟੀਆਂ ।
ਨੈਣ ਨੈਣਾਂ ਤੇ ਦੇਣ ਗਵਾਹੀਆਂ,
ਨੈਣ ਭਰੇਂਦੇ ਨੀ ਚੱਟੀਆਂ ।
ਨੈਣ ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਖਮ ਕਰੇਂਦੇ,
ਤੇ ਨੈਣ ਬੰਨੇਂਦੇ ਨੀ ਪੱਟੀਆਂ ।
ਆਖ ਮੀਆਂ ਊਹਾਂ ਨੈਣ ਭਲੇਰੇ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਜ਼ਤਾਂ ਇਸ਼ਕ ਦੀਆਂ ਚਖੀਆਂ ।
14
ਕੇਡੇ ਗਿਲੇ ਘਲੇ ਨੀਂ ਦੀਗਰ,
ਮੈਂਡੇ ਦਿਲ ਦੀ ਹਿਕ ਨ ਸੁਣੀਆਂ ।
ਟੁਰ ਗਏ ਤੋਂਹ ਸੱਜਣ ਦੇ ਪਿਛੂੰ,
ਮੈਂ ਵੱਧ ਮੁਹਾਠਾਂ ਰੁੰਨੀਆਂ ।
ਕੁਠਾ ਦਿਲ ਕੀਤੋ ਈ ਬੇਰੇ,
ਕੇਈ ਝੋਕਾਂ ਹੋਈਆਂ ਸੁੰਞੀਆਂ ।
ਰਾਹ ਢੂੰਡੇਂਦੀ ਬੌਰੀ ਥਈਅਮ,
ਮੈਂਡੇ ਦਿਲ ਦੀ ਕਾਈ ਨ ਪੁੰਨੀਆਂ ।
15
ਨ ਮੈਂ ਸੋਹਣੀਂ, ਨ ਗੁਣ ਪੱਲੇ,
ਮੈਂ ਕਿਸ ਦਾ ਮਾਣ ਕਰੇਸਾਂ ।
ਚਾਰੇ ਕੰਨੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਚਿਕੜ ਭਰੀਆਂ,
ਮੈਂ ਕੇਹੜੀ ਮਲ ਮਲ ਧੋਸਾਂ ।
ਮੈਲ ਘਨੇਰੀਂ ਤੇ ਸਾਬਣ ਥੋੜਾ,
ਮੈਂ ਬਹਿ ਪੱਤਣਾਂ ਤੇ ਰੋਸਾਂ ।
ਪਾਕ ਪਲੀਤੀ ਮੇਰੀ ਉਸ ਦਿਨ ਵੈਸੀ,
ਜਦ ਯਾਰ ਦੀ ਬਾਂਦੀ ਥੀਸਾਂ ।
16
ਚੜ੍ਹ ਚੜ੍ਹ ਵੇਖਾਂ, ਬਾਰ ਜੰਗਲ ਕੂੰ,
ਵੈਂਦੇ ਨੀ ਹੋਤ ਕਤਾਰੀ ।
ਡਰਦੀ ਮਾਰੀ ਸਦ ਨ ਮਾਰਾਂ,
ਮੱਤਾਂ ਫ਼ਰਕ ਪਵੇ ਵਿਚ ਯਾਰੀ ।
ਉੱਡਿਆ ਬਾਜ਼ ਹੱਥੀਂ ਨਾ ਆਵੇ,
ਮੈਂ ਕੇ ਕਰਾਂ ਵਿਚਾਰੀ ।
ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੂੰ ਪਮਦੇ ਕਜ਼ੀਏ,
ਇਹ ਸੱਸੀ ਕੌਣ ਵਿਚਾਰੀ ।
17
ਰੱਤਾ ਬੋਛਣ ਮੈਂ ਰੰਗ ਵੈਸਾਂ,
ਤੂੰ ਆਉਸੇਂ ਖੁਸ਼ੀ ਮਨੇਸਾਂ ।
ਠੁੰਮਕ ਠੁੰਮਕ ਤੇਰੇ ਕਦਮ ਚੁਮੇਸਾਂ,
ਤੈਨੂੰ ਅਖੀਆਂ ਵਿਚ ਬਹੇਸਾਂ ।
ਲਹਿ ਲਹਿ ਵੰਞਣ ਮੇਰੀਆਂ ਹਭੋ ਸਿਕੂੰ,
ਤੇਰਾ ਹਭੋ ਭਾਰਾ ਦੇਸਾਂ ।
ਸਾਜ਼ ਵਜੇਸਣ ਭੰਡ ਮਿਰਾਸੀ,
ਮੈਂ ਮੁਜਰਾ ਆਪ ਕਰੇਸਾਂ ।
18
ਜੀਭ ਕਲਮ ਦਿਲ ਕਾਗਲ ਥਿਆ,
ਤੇ ਮੱਸ ਅਖੀਂ ਦਾ ਕਜਲਾ ।
ਹਭੋ ਗਿਲੇ ਤੈਂਡੇ ਵਟਲੇ ਕੀਤੋਮੁ
ਹਿਕ ਨ ਤੈਂ-ਦਿਰ ਅੱਲਾ ।
ਨੇਕਾਂ ਕੇਹੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਨੀਂ ਸਜਣ,
ਸਾਨੂੰ ਤੋਂਹੁ ਬਣਾਇਆ ਈ ਝੱਲਾ ।
ਝੱਲ ਵਲੱਲੇ ਅਸੀਂ ਤੈਂਡੇ ਹਾਸੇ,
ਸਾਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਈ ਕੂੜ ਮੁਲੱਲਾ ।
19
ਆਤਣ ਬੈਠ ਰੁੰਨੀ ਦਿਲ ਭੈੜੀ,
ਮੈ ਕੂੰ ਲੋਕ ਕਰੇਨ ਬਖੇੜੇ ।
ਅੰਮਾਂ ਬਾਬਾ ਕਹਿਰ ਕੀਤੋਈ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸੱਡ ਬਹਾਏ ਨੀ ਖੇੜੇ ।
ਹਿਕ ਦਿਲ ਆਪਣੀ ਉਹ ਲੈ ਗਿਆ ਰਾਂਝਣ,
ਹਭੋ ਦੁਸ਼ਮਣ ਵੱਸਦੇ ਨੀ ਜਿਹੜੇ ।
ਰਾਂਝਣ ਰਾਂਝਣ ਵੱਤਾਂ ਕੁਕੇਂਦੀ,
ਮੈਂ ਭੱਜ ਵੱਗਾਂ ਵਿਚ ਵੇਹੜੇ ।
20
ਆਸ਼ਕ ਦਾ ਦਿਲ ਕਾਅਬਾ ਹੋਂਦਾ ਏ,
ਮਾਸ਼ੂਕ ਦਿਲ ਦੀ ਕਾਲੀ ।
ਮਾਸ਼ੂਕ ਮਰੇਂਦੇ ਦੇਹੁੰ ਡੀਵੀਂ ਡਾਕੇ,
ਆਸ਼ਕ ਰਾਹਣ ਸੁਆਲੀ ।
ਆਸ਼ਕ ਪਟਣ ਨਾਹਰ ਇਸ਼ਕ ਦੀ,
ਮਾਸ਼ੂਕ ਰਾਹਣ ਵਿਚ ਮਾਹਲੀਂ ।
ਫ਼ਾਜ਼ਲ ਇਸ਼ਕ ਪਕਾਇਆ ਉਹਨਾਂ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਰਾਤ ਕਪੂਰ ਤੇ ਜਾਲੀ ।
21
ਯਾਰ ਅਸਾਡੇ ਸੱਤਰਾਂ ਵਾਲੇ,
ਅਸੀਂ ਨੰਗ-ਮੁਨੰਗੇ ਰਾਂਹਦੇ ।
ਧੀਦੋ ਨਾਮ ਤੇ ਜ਼ਾਤ ਰੰਝੇਟਾ,
ਅਸੀਂ ਮੁੜ ਵੀ ਚਾਕ ਸਦਾਂਦੇ ।
ਕੰਡ ਵਲਾਇਮ, ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰਿਓਂ,
ਅਸੀਂ ਚੋਰ ਥਏ ਵੱਤਨਾਂ ਦੇ ।
'ਆਰਜ਼' ਅਰਜ਼ ਕਬੂਲ ਨ ਥੀਂਦੀ,
ਵੱਤ ਵੀ ਯਾਰ ਨ ਮਨ ਤੂੰ ਲਾਹੰਦੇ ।
22
ਉੱਚੀ ਵੱਗੇ ਰਾਵੀ,
ਕਾਈ ਝਿਕੀ ਵੱਗੇ ਝਨਾਂ ਏ ।
ਭਾਈਆਂ ਬਾਝ ਨ ਜੋੜੀਆਂ,
ਕਾਈ ਪੁਤਰਾਂ ਬਾਝ ਨ ਨਾਂ ਏ ।
ਸੁਆਣੀਂ ਰੋਵੇ ਦੋ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ,
ਕਾਈ ਭੈਣ ਰੋਂਦੀ ਛੇ ਮਾਂਹ ਏ ।
ਭਾਈ ਰੋਂਦੇ ਨੀ ਉਮਰਾ ਸਾਰੀ,
ਤਰੁਟ ਵੈਂਦੀ ਜਿਨਾਂ ਦੀ ਬਾਂਹ ਏ ।
23
ਦੀਗਰ ਵੇਲਾ ਵਖਤ ਕੁਵੇਲਾ,
ਪਈ ਵਟੇਨੀਆਂ ਧਾਗੇ ।
ਉੱਡ ਵੰਝ ਕਾਗ ਕੇ ਜਿੰਦੜੀ ਅੜ ਗਈ,
ਜਿਥੇ ਯਾਰ ਅਸਾਡੇ ।
ਅਖੀਂ ਕੋਲੂੰ ਯਾਰ ਦੁਰਾਡੇ ਤੇ,
ਦਿਲ ਕੋਲੂੰ ਮੂਹੇ ਮੁਹਾਬੇ ।
ਸੁਤੀ ਪਈ ਰੱਬ ਯਾਰ ਮਿਲਾਇਅਮ,
ਤੇ ਜਾਗੇ ਭਾਗ ਅਸਾਡੇ ।
24
ਅਸੀਂ ਜੋਗੀ ਜੋਗ ਕਮਾਵਣ ਵਾਲੇ,
ਵੇਖ ਮਹੂਰਤ ਟੁਰਦੇ ।
ਘਰ ਘਰ ਮਾਈ ਤੇ ਬਾਪ ਅਸਾਡਾ,
ਅਸੀਂ ਕਾਮ ਕਰੋਧੂੰ ਡਰਦੇ ।
ਹੀਰ ਨਿਮਾਣੀਂ ਚੁਪ ਚੁਪਾਤੀ,
ਕਾਈ ਭਰ ਕੇ ਘੁਟ ਸਬਰ ਦੇ ।
ਦੇਹ ਦੀਦਾਰ ਚਾ ਹੀਰ ਨੀਂ ਮੋਈਏ,
ਕਾਈ ਪਰਦੇ ਲਾਹ ਹੁਨਰ ਦੇ ।
25
ਆ ਵੇ ਮਾਹੀ ਰੱਬ ਸਾਵਣ ਲਾਇਆ,
ਦਰ ਦਰ ਹੋਈਆਂ ਝਿਕਾਂ ।
ਅੰਦਰ ਵੜਾਂ ਤਾਂ ਹੁਸੜ ਘਨੇਰਾ,
ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਾਂ ਤਾਂ ਧੁਪਾਂ ।
ਪੱਟ ਪੱਟ ਕਾਨੀਆਂ ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ਵਾਲੀਆਂ,
ਖ਼ਤ ਮਾਹੀ ਵਲ ਲਿਖਾਂ ।
ਮੁਦਤ ਪਿਛੂੰ ਰੱਬ ਯਾਰ ਮਿਲਾਇਆ,
ਹੁਣ ਗੱਲਾਂ ਕਰਾਂ ਜਾਂ ਰੁਸਾਂ ।