ਪ੍ਰਭਜੋਤ ਕੌਰ
ਪ੍ਰਭਜੋਤ ਕੌਰ (੬ ਜੁਲਾਈ ੧੯੨੪-੨੫ ਨਵੰਬਰ ੨੦੧੬) ਉੱਘੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਰੀ, ਕਹਾਣੀਕਾਰ, ਅਨੁਵਾਦਕ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਸੀ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਪਿੰਡ ਲੰਗੜਆਲ, ਜਿਲ੍ਹਾ ਗੁਜਰਾਤ ਬਰਤਾਨਵੀ ਪੰਜਾਬ (ਹੁਣ ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਵਿੱਚ ਪਿਤਾ ਸ. ਨਿਧਾਨ ਸਿੰਘ
ਸੱਚਰ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਰਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਘੇ ਨਾਵਲਕਾਰ, ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਕਰਨਲ
ਨਰਿੰਦਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਅਕਾਦਮੀ ਇਨਾਮ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਵੀ
ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲੇ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ; ਕਾਵਿ-ਸੰਗ੍ਰਹਿ:
ਲਟ ਲਟ ਜੋਤ ਜਗੇ (੧੯੪੩), ਪਲਕਾਂ ਓਹਲੇ (੧੯੪੪), ਕੁਝ ਹੋਰ (੧੯੪੬), ਅਜ਼ਲ ਤੋਂ (੧੯੪੬), ਕਾਫ਼ਲੇ (੧੯੪੭),
ਸੁਪਨੇ ਸੱਧਰਾਂ (੧੯੪੯), ਚੋਣਵੀ ਕਵਿਤਾ (੧੯੪੯), ਦੋ ਰੰਗ (੧੯੫੧), ਪੰਖੇਰੂ (੧੯੫੬), ਸ਼ਾਹਰਾਹ (ਉਰਦੂ ਲਿਪੀ, ੧੯੫੭),
ਬਣ ਕਪਾਸੀ (੧੯੫੮), ਬਣ ਕਪਾਸੀ (ਉਰਦੂ ਲਿਪੀ ੧੯੬੨), ਪੱਬੀ (੧੯੬੨), ਖਾੜੀ (੧੯੬੭), ਵੱਡਦਰਸ਼ੀ ਸ਼ੀਸ਼ਾ (੧੯੭੩),
ਮਧਿਆਂਤਰ (੧੯੭੪), ਚੰਦਰ ਯੁਗ (੧੯੭੭), ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ (੧੯੯੦), ਕੁੰਠਿਤ (੧੯੯੦), ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮੁਖਾਤਿਬ ਹਾਂ (੨੦੦੦),
ਚਰਮ ਸੀਮਾ (੨੦੦੨), ਨੀਲ ਕੰਠ (੨੦੦੫), ਬੋਲਨ ਦੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਵੇ ਅੜਿਆ (੨੦੦੬), ਅੰਤਰਨਾਦ (੨੦੦੮),
ਮੰਤਰ ਮੁਗਦ (੨੦੦੮), ਕਰਕ ਕਲੇਜੇ ਮਾਹਿ (੨੦੧੨); ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ: ਅਮਨ ਦੇ ਨਾਂ, ਕਿਣਕੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕੁਝ ਪਲ;
ਬਾਲ ਸਾਹਿਤ: ਆਲ ਮਾਲ ਹੋਇਆ ਥਾਲ, ਝੂਟੇ ਮਾਈਆਂ, ਬਾਲ ਗੀਤ, ਅਮਨ ਦਾ ਪੈਗੰਬਰ, ਸਾਡੇ ਤਿਉਹਾਰ,
ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਵਾ, ਅੱਡੀ ਟੱਪਾ;
ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ: ਜੀਣਾ ਵੀ ਇੱਕ ਅਦਾ ਹੈ-।, ਜੀਣਾ ਵੀ ਇੱਕ ਅਦਾ ਹੈ-॥, ਮੇਰੀ ਸਾਹਤਿਕ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ, ਕਾਵਿ ਕਲਾ
ਤੇ ਮੇਰਾ ਅਨੁਭਵ; ਅਨੁਵਾਦ: ਸ਼ੋਫ਼ਰੋ, ਸੱਚ ਦੀ ਭਾਲ, ਕੰਧਾਰੀ ਹਵਾ, ਵਿਵੇਕਾਨੰਦ ਦੀ ਜੀਵਨੀ, ਮੇਰੀ ਵਸੀਅਤ, ਸ਼ਾਹਦਾਣੇ
ਦਾ ਬਗ਼ੀਚਾ, ਸਹਰ ਹੋਨੇ ਤਕ, ਸਾਡੀ ਲੰਮੀ ਉਡਾਰੀ ਵੇ, ਹਿੰਮ ਹੰਸ, ਸਮਾਨ ਸਵਰ, ਸਮ-ਰੂਪ, ਭਾਵ-ਚਿੱਤਰ।
