Mirza Ghalib
ਮਿਰਜ਼ਾ ਗ਼ਾਲਿਬ

Punjabi Writer
  

Mirza Ghalib

Mirza Asadullah Baig Khan (27 December 1797–15 February 1869) had two pen names Ghalib (dominant) and Asad (lion). He was a classical Urdu and Persian poet. Mirza Ghalib wrote ghazals in Urdu. He is one of the most popular and influential poets of the Urdu language. His father Mirza Abdullah Baig Khan died in a battle in 1803 in Alwar. Mirza Ghalib was raised by his Uncle Mirza Nasrullah Baig Khan. He was married at age 13 to Umrao Begum, daughter of Nawab Ilahi Bakhsh. None of his seven children survived beyond infancy. The idea that life is one continuous painful struggle which can end only when life itself ends, is a recurring theme in his poetry. Mirza Ghalib was appointed as poet tutor of Bahadur Shah Zafar in 1854. Mirza Ghalib was a very liberal mystic who believed that the search for God within liberated the seeker from the Orthodox Islam. His Sufi views and mysticism is greatly reflected in his poems and ghazals. Mirza Ghalib's closest rival was poet Zauq. There was mutual respect for each other' s talent. Both also admired and acknowledged the supremacy of Meer Taqi Meer. Momin and Dagh were also famous contemporaries of Mirza Ghalib. Poetry of Mirza Ghalib in ਗੁਰਮੁਖੀ and मिर्ज़ा ग़ालिब की शायरी/कविता हिन्दी में.

ਮਿਰਜ਼ਾ ਗ਼ਾਲਿਬ

ਮਿਰਜ਼ਾ ਅਸਦੁੱਲਾ ਬੇਗ ਖਾਂ (੨੭ ਦਿਸੰਬਰ ੧੭੯੭-੧੫ ਫਰਵਰੀ ੧੮੬੯) ਨੇ ਦੋ ਉਪਨਾਵਾਂ ਅਸਦ (ਸ਼ੇਰ) ਅਤੇ ਗ਼ਾਲਿਬ (ਬਲਵਾਨ ਜਾਂ ਭਾਰੂ) ਹੇਠ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖੀ ।ਉਹ ਉਰਦੂ ਅਤੇ ਫਾਰਸੀ ਦੇ ਮਹਾਨ ਕਵੀ ਸਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਉਰਦੂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਨੇ ਬਣਾਇਆ ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਮਿਰਜ਼ਾ ਅਬਦੁੱਲਾ ਬੇਗ ਖਾਂ ੧੮੦੩ ਈ: ਵਿਚ ਅਲਵਰ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਾਚਾ ਮਿਰਜ਼ਾ ਨਸਰੁੱਲਾ ਬੇਗ ਖਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸਣ ਕੀਤਾ । ੧੩ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਨਵਾਬ ਇਲਾਹੀ ਬਖ਼ਸ਼ ਦੀ ਪੁੱਤਰੀ ਉਮਰਾਓ ਬੇਗ਼ਮ ਨਾਲ ਹੋਈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੱਤ ਦੇ ਸੱਤ ਬੱਚੇ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮਰ ਗਏ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਮੁੱਖ ਵਿਚਾਰ ਹੈ ਕਿ ਜੀਵਨ ਦਰਦ ਭਰਿਆ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ, ਜੋ ਇਸ ਦੇ ਅੰਤ ਨਾਲ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ੧੮੫੪ ਵਿੱਚ ਬਹਾਦੁਰ ਸ਼ਾਹ ਜ਼ਫ਼ਰ ਦੇ ਕਾਵਿ ਗੁਰੂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ । ਉਹ ਨਰਮ ਖ਼ਿਆਲੀ ਰਹੱਸਵਾਦੀ ਸਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਰੱਬ ਦੀ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ ਭਾਲ ਸਾਧਕ ਨੂੰ ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਕੱਟੜਤਾ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੂਫੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਗ਼ਾਲਿਬ ਦੇ ਨੇੜੇ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਜ਼ੌਕ ਸਨ । ਪਰ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੀ ਇੱਜਤ ਕਰਦੇ ਸਨ । ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਮੀਰ ਤਕੀ ਮੀਰ ਦੇ ਵੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਸਨ । ਮੋਮਿਨ ਅਤੇ ਦਾਗ਼ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਮਕਾਲੀ ਸਨ ।

Urdu Poetry in Punjabi Mirza Ghalib

Aabru Kaya Khak Us Gul Ki
Aah Ko Chahiye Ik Umar Asar Hone Tak
Aamad-e-Khat Se Huya Hai
Ajab Nishat Se Jallaad Ke Chale Hain Ham Aage
Arz-e-Niaz-e-Ishq Ke Kabil Nahin Raha
Bas Ke Dushwaar Hai Har Kaam Ka Aasaan Hona
Bazm-e-Shehnshah Mein Ashaar Ka Daftar Khula
Chahiye Achhon Ko Jitna Chahiye
Dahr Mein Naqsh-e-Wafa Vajah-e-Tassali Na Huya
Dard Minnat Kashe Dawa Na Hua
Dayam Para Hua Tere Dar Par Nahin Hoon Main
Dekhna Kismat Ki Aap Apne Pe Rashak Aa Jaye Hai
Dhamki Mein Mar Gaya Jo Na Baab-e-Nabard Tha
Dil-e-Nadan Tujhe Hua Kya Hai
Dil Hi To Hai Na Sang-o-Khishat
Dil Se Teri Nigah Jigar Tak Utar Gayi
Diya Dil Agar Usko Bashar Hai Kaya Kahiye
Dost Ghamkhwari Mein Meri Sahi Farmayenge Kya
Fariyad Ki Koi Lai Nahin Hai
Gham-e-Duniya Se Gar Payi Bhi Fursat
Ghar Hamara Jo Na Rote Bhi To Veeran Hota
Hai Bas Ki Har Ik Unke Ishaare Mein Nishaan Aur
Ham Par Jafa Se Tarq-e-Wafa Ka Guman Nahin
Ham Se Khul Jao Ba-Waqt-e-Mai-Prasti Ek Din
Har Ek Baat Pe Kahte Ho Tum Ki Tu Kya Hai
Har Qadam Doori-e-Manzil Hai
Hui Takheer To Kuchh Bais-e-Takheer Bhi Tha
Ibn-e-Mariyam Hua Kare Koi
Ishq Mujhko Nahin Vehshat Hi Sahi
Ishrat-e-Qatra Hai Darya Mein Fana Ho Jana
Jahan Tera Naqshe-Qadam Dekhte Hain
Juz Qais Aur Koi Na Aya Ba-Ru-e-Kar
Kabhi Neki Bhi Uske Ji Mein Aa Jaye Hai Mujhse
Kab Vo Sunta Hai Kahani Meri
Kahte Ho Na Denge Ham Dil Agar Para Paya
Ki Wafa Hamse To Gair Usko Jafa Kahte Hain
Koi Din Gar Zindgani Aur Hai
Koi Ummeed Bar Nahin Aati
Kyon Jal Gaya Na Taab-e-Rukh-e-Yaar Dekh Kar
Kyonkar Us But Se Rakhun Jan Aziz
Lazim Tha Ke Dekho Mera Rasta Koi Din Aur
Mahram Nahi Hai Tu Hi Nava-Haae-Raz Ka
Masjid Ke Zer-e-Saya Kharabat Chahiye
Maze Jahan Ke Apni Nazar Mein Khak Nahin
Meharbaan Ho Ke Bula Lo Mujhe Chaho Jis Waqt
Mere Shauq Da Nahin Itbar Tainu
Na Gul-e-Nagma Hoon
Naqsh Faryadi Hai Kis Ki Shokhi-e-Tahrir Ka
Na Tha Kuchh To Khuda Tha Kuchh Na Hota To Khuda Hota
Nuktachin Hai Gham-e-Dil Usko Sunaye Na Bane
Phir Is Andaz Se Bahaar Aai
Phir Mujhe Deeda-e-Tar Yaad Aaya
Rahiye Ab Aisi Jagah Chal kar
Rubaiyat & Qataat
Saadgi Par Uski Mar Jaane Ki Hasrat Dil Mein Hai
Sab Kahan Kuchh Lala-o-Gul Mein
Sataish Gar Hai Zahid Is Qadar
Shauq Har Rang Raqibe Saro Saman Nikla
Shikwe Ke Naam Se Bemehar Khafa Hota Hai
Surma-e-Muft-e-Nazar Hoon
Tu Dost Kisi Ka Bhi Sitamgar Na Hua Tha
Us Bazm Mein Mujhe Nahin Banti Haya Kiye
Vo Aake Khwab Mein Taskin-e-Iztirab To De
Vo Firaq Aur Vo Visal Kahan
Yak Zarra-e-Zamin Nahin Bekar Bagh Ka
Yeh Ham Jo Hijr Mein Deewar-o-Dar Ko Dekhte Hain
Yeh Na Thi Hamari Qismat Ke Visaal-e-Yaar Hota
Zakham Par Chhirkein Kahan Tiflan-e-Beparva Namak
Ziqar Us Parivash Ka