Mir Taqi Mir
ਮੀਰ ਤਕੀ ਮੀਰ

Punjabi Writer
  

Meer Taqi Meer

Mir Taqi Mir (1723-1810) was born at Agra. He spent his early childhood under the care and companionship of his father, whose emphasis on love and compassion in life moulded his character. After his father’s death in 1734, he came to Delhi. In Delhi, he finished his education and became a courtier-poet. He migrated to Lucknow in 1782 and remained there till his death. His complete works, Kulliat, consist of six Diwans containing 13,585 couplets, comprising all kinds of poetic forms. Mir is noted for his poetry of pathos and melancholy.

ਮੀਰ ਤਕੀ ਮੀਰ

ਮੀਰ ਤਕੀ ਮੀਰ (੧੭੨੩-੧੮੧੦) ਦਾ ਜਨਮ ਆਗਰੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਚਪਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਦੇਖ-ਰੇਖ ਅਤੇ ਸਾਥ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਰਿਆ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ ਮੀਰ ਦੇ ਚਰਿਤਰ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਬਹੁੱਤ ਵੱਡਾ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ ।ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਦ ਉਹ ੧੭੩੪ ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਆ ਗਏ । ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਉਹ ਉੱਥੇ ਹੀ ਦਰਬਾਰੀ ਕਵੀ ਬਣ ਗਏ ।ਅਹਿਮਦ ਸ਼ਾਹ ਅਬਦਾਲੀ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਤੋਂ ਬਾਦ ਉਹ ੧੭੮੨ ਵਿੱਚ ਲਖਨਊ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਅੰਤ ਤਕ ਇੱਥੇ ਹੀ ਰਹੇ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੂਰੀ ਰਚਨਾ 'ਕੁੱਲੀਆਤ' ਵਿੱਚ ਛੇ ਦੀਵਾਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦੇ ਕੁਲ ੧੩੫੮੫ ਸ਼ੇਅਰ ਹਨ । ਮੀਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦਰਦ ਨਾਲ ਓਤਪ੍ਰੋਤ ਹੈ ।

Poetry Mir Taqi Mir in Punjabi

Aa Jaayen Ham Nazar Jo Koi Dam Bahut Hai Yaan
Aake Sajjada Nasheen Qais Hua
Aarzuen Hazaar Rakhte Hain
Ab Jo Ik Hasrat-e-Jawani Hai
Ai Hub-e-Jaah Walo Jo Aaj Taajwar Hai
Ankhon Mein Jee Mera Hai Idhar Yaar Dekhna
Ashq Aankhon Mein Kab Nahin Aata
Baarha Gor Dil Jhuka Laya
Baat Kya Aadmi Ki Ban Aayi
Bagair Dil Ke Ye Keemat Hai Saare Aalam Ki
Ba-Rang-e-Boo-e-Gul Is Baagh Ke Ham Aashna Hote
Chalte Ho To Chaman Ko Chaliye
Chaman Yaar Tera Hawa-Khwah Hai
Dekh To Dil Ke Jaan Se Uthta Hai
Dil Ki Baat Kahi Nahin Jaati
Dikhayi Diye Yun Ke Bekhud Kiya
Faqeerana Aaye Sada Kar Chale
Gham Raha Jab Tak Ke Dam Mein Dam Raha
Gul Gaye Boote Gaye Gul Huye Barham Gaye
Gul Ko Mehboob Mein Qayaas Kiya
Hai Tahe Dil Buton Ka kya Maloom
Ham Aap Hi Ko Apna Maqsood Jaante Hain
Ham Jaante To Ishq Na Karte Kisoo Ke Saath
Har Jee Hayaat Ka Hai Sabab Jo Hayaat Ka
Hoti Hai Garche Kehne Se Yaaro Parayi Baat
Ibtada-e-Ishq Hai Rota Hai Kya
Idhar Se Abar Uthkar Jo gaya Hai
Is Ahd Mein Ilaahi Muhabbat Ko Kya Hua
Ishq Mein Jee Ko Sabr-o-Taab Kahan
Jab Naam Tera Lijiye Tab Chashm Bhar Aave
Jeete Jee Koocha-e-Yaar Se Jaya Na Gaya
Jis Sar Ko Garur Aaj Hai Yan Tajawari Ka
Kaabe Mein Jaan-ba-Lab The
Kaar-e-Dil Us Mah-e-Tamaam Se Hai
Khush Saranjam The Vo Jalad Jo Hushiyar Huye
Kuchh Karo Fikr Mujh Deewane Ki
Kya Kahein Haal Kahin Dilzada Jaakar Apna
Kya Kahun Tum Se Main Ke Kya Hai Ishq
Lutf Gar Yeh Hai Butan Sandal-e-Peshani Ka
Mausam Hai Niklay Shakhon Se Patte Hare Hare
Mazhab Se Mere Kya Tujhe Tera Dayar Aur
Mujh Soze-Bade-Marg Se Aagaah Kaun Hai
Patta Patta Buta Buta Haal Hamara Jaane Hai
Qasad Gar Imtihan Hai Payare
Raftgaan Mein Jahaan Ke Ham Bhi Hain
Rahi Nagufta Mere Dil Mein Dastan Meri
Suna Hai Haal Tere Kushtgaan Bicharon Ka
Tha Musteaar Husn Se Uske Jo Noor Tha
Ulti Ho Gayin Sab Tadbeerein
Yaro Mujhe Muaf Rakho Main Nashe Mein Hoon
Zakham Jhele Daagh Bhi Khaye Bohat