Professor Puran Singh
ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ

Punjabi Writer
  

ਖੁਲ੍ਹੇ ਮੈਦਾਨ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ

ਉਸ ਦੀ ਦਾਤ
ਆਵੀਂ ਤੂੰ ਰੱਬਾ ਮੇਰਿਆ
ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਕਿਹਾ ਪਿਆਰ ਦਾ
ਇਕ ਜੰਗਲੀ ਫੁੱਲ
ਇਕ ਵੇਰੀ ਅਚਨਚੇਤ
ਸਮੁੰਦਰ ਕਿਨਾਰੇ ਮੈਂ ਉਡੀਕਾਂ
ਸੱਸੀ ਦੀ ਨੀਂਦ
ਸਾਧਣੀ ਦੀ ਢੋਕ
ਸੁਫਨਾ
ਸੋਹਣੀ ਦਾ ਬੁੱਤ
ਸੋਹਣੀ ਦੀ ਝੁੱਗੀ
ਹਨੂਮਾਨ
ਹਰ ਘੜੀ ਨਵਾਂ
ਹਲ਼ ਵਾਹੁਣ ਵਾਲੇ
ਹਿਮਾਲਾ ਦੀਆਂ ਬਲਦੀਆਂ ਜੋਤਾਂ
ਹੀਰ ਤੇ ਰਾਂਝਾ
ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਹੋਸਨ
ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ
ਕੰਵਾਰੀ ਪਦਮਨੀ
ਕੁਮਿਹਾਰ ਤੇ ਕੁਮਿਹਾਰਨ
ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਸੀ ਤ੍ਰਿੰਞਣ ਦਾ ਤ੍ਰਿੰਞਣ
ਖੂਹ ਉੱਤੇ
ਗਾਰਗੀ
ਘਰ ਕੀ ਗਹਲ ਚੰਗੀ
ਜਵਾਨ ਪੰਜਾਬ ਦੇ
ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਹੋਵੇਂ
ਟੁਰ ਗਿਆ ਸੀ ਉਹ
ਤੜਫਦੀ ਘੁੱਗੀ
ਦਰਿਆ ਕਿਨਾਰੇ
ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਖਿਚੀਂਦਾ
ਦੇਸ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਸਾਡੀ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੀ
ਪਸ਼ੂ ਚਰਦੇ
ਪ੍ਰਭਾਤ ਅਕਾਸ਼ ਵਿਚ
ਪਿਆਰਾ ਕੋਲੋਂ ਮੇਰੇ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ
ਪਿੱਪਲ ਹੇਠ
ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਅਹੀਰਨ ਇਕ ਗੋਹੇ ਥੱਪਦੀ
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਦਰਿਆ
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਜੂਰ
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਕੂਕਾਂ ਮੈਂ
ਪੁਰਾਣੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ਾਂ
ਪੂਰਨ ਨਾਥ ਜੋਗੀ
ਬਸੰਤ ਆਈ ਸਭ ਲਈ, ਮੇਰੀ ਬਸੰਤ ਕਿੱਥੇ ਗਈ
ਮੱਥਾ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਟੇਕਣਾ
ਮੇਰਾ ਟੁੱਟਾ ਜਿਹਾ ਗੀਤ
ਮੁੜ ਆ ਪਿਆਰੇ
ਮੁੱਲ ਪਾ ਤੂੰ ਆਪਣਾ
ਮੈਂ ਕੁਝ ਸਦੀਆਂ ਦੀ ਨੀਂਦਰ ਵਿਚ
ਮੈਂ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਮਾਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ
ਰੌਣਕ ਬਜ਼ਾਰ ਦੀ
ਲੋਕੀਂ ਆਖਣ ਮੈਂ ਜੀ ਪਿਆ
ਲੋਕੀਂ ਕਹਿਣ ਮਰ ਗਿਆ ਮੈਂ
ਲੋਕੀਂ ਕਹਿਣ ਰੱਬ ਸਭ ਵਿਚ ਹੈ, ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ
ਵਿਛੋੜਾ