Avtar Singh Pash
ਅਵਤਾਰ ਸਿੰਘ ਪਾਸ਼


ਖਿਲਰੇ ਹੋਏ ਵਰਕੇ ਅਵਤਾਰ ਸਿੰਘ ਪਾਸ਼
ਘਾਹ
ਵਫ਼ਾ
ਸੁਫ਼ਨੇ
ਤੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦੀ
ਸਭ ਤੋਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ
ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦਹਿਕਦੇ ਅੰਗਿਆਰਾਂ ਤੇ ਸਉਂਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਲੋਕ
ਗ਼ਜ਼ਲ-ਡੁੱਬਦਾ ਚੜ੍ਹਦਾ ਸੂਰਜ ਸਾਨੂੰ ਨਿੱਤ ਹੀ ਲਾਲ ਸਲਾਮ ਕਹੇ
ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪੇ ਹੀ ਲੰਘ ਆਉਣਾ ਹੈ ਪੱਤਣ ਝਨਾਂ ਦਾ ਯਾਰ
ਸਾਡੇ ਲਹੂ ਨੂੰ ਆਦਤ ਹੈ
ਹਸਰਤ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਮੌਤ
ਕੁਜਾਤ
ਮੇਰੀ ਬੁਲਬੁਲ
ਰੱਬ ਨਾ ਕਰੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਭੁਲ ਜਾਈਏ
ਨਾਚ ਬੋਲੀਆਂ
ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜੇ ਸਵੇਰੇ ਨਹੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਸ਼ਾਮ ਦੇਣਾ ਪਏਗਾ
ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਰਹਿੰਦੀ ਹੀ ਜਾਨੀ ਏਂ ਮਾਂ
ਉਹ ਰਿਸ਼ਤੇ ਹੋਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ
ਧਰਮ ਦੀਕਸ਼ਾ ਲਈ ਬਿਨੈ-ਪੱਤਰ
ਖੂਹ
ਬੇਦਖ਼ਲੀ ਲਈ ਬਿਨੈ-ਪੱਤਰ
ਘਾਹ ਵਰਗੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ
ਥੱਕੇ ਟੁੱਟੇ ਪਿੰਡਿਆਂ ਨੂੰ
੧੩ ਅਪ੍ਰੈਲ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੋ
ਹਕੂਮਤ ਤੇਰੀ ਤਲਵਾਰ ਦਾ ਕੱਦ
ਬਹਾਰ ਤੇ ਜਣ੍ਹੇ
ਟੋਟਕੇ
ਭਾਫ਼ ਤੇ ਧੂੰਆਂ
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਮਾਨਤਾਵਾਂ ਦੀ
ਮੈਂ ਜਾਣਦਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
ਮੈਂ ਸਲਾਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ
ਸੱਚ-ਮੈਂ ਇਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਚਾਹਿਆ
ਪੈਰ
ਚਿਣਗ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ
ਹੱਦ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
ਦੋਹੇ
ਕੁਝ ਸੱਚਾਈਆਂ
ਬੋਲੀਆਂ
ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ
ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਮਹਾਂਯਾਤਰਾ
ਯੂਰਪੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਖ਼ਤ
 
 
Punjabi Writer