Dr Muhammad Iqbal
ਡਾਕਟਰ ਮੁਹੰਮਦ ਇਕਬਾਲ

Punjabi Writer
  

Dr Muhammad Iqbal

Dr Muhammad Iqbal, also known as Allama Iqbal, ( November 9, 1877- April 21, 1938 ) was born in Sialkot (now in Pakistan). He wrote poetry in Urdu & Persian. Dr Muhammad Iqbal was a poet & philosopher. He is greatly admired for his Tarana-e-Hind (Sare Jahan Se Achha Hindustan Hamara). His poetic works include Asrar-e-Khudi, Rumuz-e-Bekhudi and the Bang-e-Dara. His Khudi (Self) is synonymous with Rooh mentioned in the Quran. Although Dr Muhammad Iqbal was a staunch Muslim yet he wrote about other great men like Ram, Buddha & Nanak with deep devotion. Dr Muhammad Iqbal says about himself, “ I am two personalities in one; the outer is practical and business-like and the inner is the dreamer, philosopher and mystic.” Poetry of Dr Muhammad Iqbal in ਗੁਰਮੁਖੀ and हिन्दी.

ਡਾਕਟਰ ਮੁਹੰਮਦ ਇਕਬਾਲ

ਡਾਕਟਰ ਮੁਹੰਮਦ ਇਕਬਾਲ ਨੂੰ ਅੱਲਾਮਾ ਇਕਬਾਲ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਜਾਣਿਆਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ੯ ਨਵੰਬਰ, ੧੮੭੭ ਨੂੰ ਸਿਆਲਕੋਟ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ੨੧ ਅਪ੍ਰੈਲ, ੧੯੩੮ ਨੂੰ ਹੋਇਆ । ਉਹ ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਵੀ ਅਤੇ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਸਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਰਦੂ ਅਤੇ ਫਾਰਸੀ ਵਿਚ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਤਰਾਨਾ-ਏ-ਹਿੰਦ (ਸਾਰੇ ਜਹਾਂ ਸੇ ਅੱਛਾ ਹਿੰਦੋਸਤਾਂ ਹਮਾਰਾ) ਅੱਜ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਹੈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ, ਅਸਰਾਰ-ਏ-ਖੁਦੀ, ਰੁਮੂਜ਼-ਏ-ਬੇਖੁਦੀ ਅਤੇ ਬਾਂਗ-ਏ-ਦਰਾ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ 'ਖੁਦੀ' ਦਾ ਤਸੱਵੁਰ ਕੁਰਾਨ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ 'ਰੂਹ' ਦਾ ਤਸੱਵੁਰ ਹੀ ਹੈ । ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਕੱਟੜ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਨ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੂਜੇ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਮਹਾਂਪੁਰਖਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਾਮ, ਗੌਤਮ ਬੁੱਧ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਬਾਰੇ ਵੀ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ ਹੈ । ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਾਹਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਦੁਨੀਆਂਦਾਰ ਅਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਵੇਖਣ ਵਾਲਾ, ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਅਤੇ ਰਹੱਸਵਾਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ।

Poetry in Punjabi Dr Allama Muhammad Iqbal

Aflak Se Aata Hai Nalon Ka Jawab Aakhir
Agar Kaj Rau Hain Anjum Asman Tera Hai Ya Mera
Ajab Waiz Ki Deendari Hai Ya Rab
Akhtar-e-Subah-Sitara Subah Ka Rota Tha
Anokhi Waza Hai Sare Zamane Se Nirale Hain
Aql Aur Dil
Asar Kare Na Kare Sun To Le Meri Faryad
Asrar-e-Paida-Us Qaum Ko Shamsheer Ki Hajat Nahin Rehti
Aurat-Wajood-e-Zan Se Hai Tasveer-e-Kayenaat Mein Rang
Azad Ki Rag Sakht Hai Manind Rag-e-Sang
Bazm-e-Anjum
Chaand Aur Tare
Chaman-e-Khaar Khaar Hai Duniya
Digargoon Hai Jahan Taron Ki Gardish Tez Hai Saqi
Digargoon Jahan Un Ke Zor-e-Amal Se
Dil Soz Se Khali Hai Nigah Pak Nahin Hai
Durraj Ki Parwaz Mein Hai Shaukat-e-Shaheen
Ejaz Hai Kisi Ka Ya Gardish-e-Zamana
Ek Aarzoo-Duniya Ki Mehfilon Se Ukta Gaya Hoon Ya Rab
Ek Danish-e-Noorani Ek Danish-e-Burhani
Ek Naujawan Ke Naam
Farishte Adam Ko Jannat Se Rukhsat Karte Hain
Farman-e-Khuda-Utho Meri Duniya Ke Garibon Ko Jaga Do
Garam-e-Fughan Hai Jaras Uth Ke Gya Qafla
Garam Ho Jata Hai Jab Mehkoom Qaumon Ka Lahoo
Gesu-e-Taabdar Ko Aur Bhi Taabdar Kar
Ghulami Kya Hai Zauq-e-Husn-o-Zebai Se Mehroomi
Ghulami Mein Kaam Aati Shamsheeren Na Tadbeeren
Gulzar-e-Hast-o-Bood Na Begana-Waar Dekh
Hamdardi-William Cowper
Ham Mashriq Ke Musalmanon Ka Dil Magrib Main Ja Atka Hai
Haqeeqat-e-Husn
Har Cheez Hai Mehw-e-Khud Numai
Har Shai Musafir Har Cheez Rahi
Hazaar Khauf Hon Lekin Zuban Ho Dil Ki Rafeeq
Insaan-Manzar Chamanistaan Ke Zeba Hon Ki Nazeba
Insaan-Qudrat Ka Ajeeb Yeh Sitam Hai
Iqbal Yahan Naam Na Le Ilam-e-Khudi Ka
Jab Ishq Sikhata Hai Adab-e-Khud Agahi
Javed Iqbal Ke Naam
Jawanon Ko Meri Aah-e-Sehar De
Jazba-e-Daroon
Jinhen Main Dhoondta Tha Aasmanon Mein Zameenon Mein
Jugnu-Parwana Ik Patanga
Kabhi Ai Haqiqat-e-Muntazir
Kahun Kya Aarzu-e-Bedili Mujhko Kahan Tak Hai
Khirad-Mandon Se Kya Poochoon
Khirad Se Rahru Raushan Basar Hai
Khirad Waaqif Nahin Hai Nek-o-Bad Se
Khudi Ho Ilm Se Mohkam To Ghairat-e-Jibreel
Khula Jab Chaman Mein Kutab Khana-e-Gul
Koshish-e-Natamam
Kushada Dast-e-Karam Jab Voh Beniyaz Kare
Kya Ishq Ek Zindagi-e-Mastaar Ka
Kya Kahun Aise Chaman Se Main Juda Kyonkar Hua
Laoon Vo Tinke Kahan Se Ashiyane Ke Liye
Majnu Ne Sahar Chhora Tu Sahra Bhi Chhor De
Maktabon Mein Kahin Raanayi-e-Afkar Bhi Hai
Mauj-e-Darya
Maut Hai Ek Sakht Tar Jis Ka Ghulami Hai Naam
Muhabbat-Shaheed-e-Muhabbat Na Kafir Na Ghazi
Mujhe Aah-o-Fughan-e-Neem Shab Ka Phir Payam Aya
Mullah Aur Bahisht
Na Aate Hamein Ismein Takraar Kya Thi
Na Kar Zikr-e-Firaaq Wa Aashnai
Nanak-Qaum Ne Paigham-e-Gautam Ki Zara Parwah Na Ki
Na Tu Zameen Ke Liye Hai Na Aasmaan Ke Liye
Naya Shivala
Ne Muhrah Baqi Ne Muhrah Bazi
Nigah-e-Faqar Mein Shan-e-Sikandari Kya Hai
Nishan Zamane Mein Yehi Hai Zinda Qaumon Ka
Pani Tere Chashmon Ka Tarapta Hua Simaab
Phir Baad-e-Bahaar Aayi Iqbal Ghazal Khwan Ho
Phir Chiragh-e-Lala Se Roshan Hue Koh-o-Daman
Poochh Us Se Ke Maqbool Hai Fitrat Ki Gawahi
Preshaan Ho Ke Meri Khaak Aakhir Dil Na Ban Jaye
Qaumon Ke Liye Maut Hai Markaz Se Judai
Ram-Labrez Hai Sharab-e-Haqeeqat Se Jaam-e-Hind
Rindon Ko Bhi Maloom Hain Sufi Ke Kamalat
Sakhtiyan Karta Hoon Dil Par Ghair Se Ghafil Hoon Main
Samjha Lahoo Ki Boond Agar Tu Isse To Khair
Saqi-Nasha Pila ke Girana To Sab ko Aata Hai
Sare Jahan Se Achha Hindustan Hamara
Shair-Qaum Goya Jism Hai Afraad Hain Aza-e-Qaum
Shama-o-Parwana
Shikwa-Kyon Zian Kaar Banu Sood Faramosh Rahun
Sitara-e-Sahar
Sitaron Se Aage Jahan Aur Bhi Hain
Tamam Arif-o-Aami Khudi Se Begana
Tanhai-e-Shab Mein Hazeen Kya
Tasveer-e-Dard-Nahin Minnatkash-e-Tab-e-Shanidan Dastan Meri
Tere Ishq Ki Inteha Chahta Hoon
Tere Sheeshe Mein Mai Baqi Nahin Hai
Teri Dua Se Kaza To Badal Nahin Sakti
Teri Dunya Jahan-e-Murgh-o-Mahi
Tu Abhi Rahguzar Mein Hai Qaid-e-Makam Se Guzar
Tujhe Yaad Kya Nahin Hai Mere Dil Ka Woh Zamana
Uqaabi Shaan Se Jo Jhapte The Jo
Wohi Meri Kam Naseebi Wohi Teri Be-Niazi
Ye Payam De Gayi Hai Mujhe Bad-e-Subahgahi
Zahir Ki Aankh Se Na Tamasha Kare Koi
Zamana Aaya Hai Be-Hijabi Ka
Zamana Dekhega Jab Mere Dil Se Mahshar Uthega Guftgu Ka
Zamana-Jo Tha Nahin Hai Jo Hai Na Hoga
Zindgi-Bartar Az-Andesha-e-Sood-o-Ziyan Hai Zindgi
Zindgi Insaan Ki Ek Dam Ke Siwa Kuchh Bhi Nahin